به گزارش رادیو ورزش؛ دكتر سعید نقیبی، كارشناس استعدادیابی، در تشریح روش های مختلف استعدادیابی عنوان كرد: ما دو شیوه استعدادیابی سنتی و نوین داریم. روش سنتی مبتنی بر استعدادیابی توسط خانواده است كه از گذشته تا به حال دنبال شده است. روش دوم مشاوره سازمانی و هدایت شده است كه در این جا نیاز به زیرساخت وجود دارد. معمولاً در كشورهای پیشرفته انجیوها یا نهادهای مردم محور این امر را بر عهده می گیرند و در كشورهایی كه به لحاظ رشد ساختارهای مردم نهاد عقب تر هستند، مردم متولی این امر می شود كه موفقیت كمتری دارد.
وی، در خصوص نقش و جایگاه آموزش و پرورش در امر استعدادیابی گفت: استعدادیابی چند مرحله دارد كه اولین مرحله آن شناسایی و پرورش استعدادهاست. قطعاً فدراسیون های ورزشی، هیأت ورزشی و وزارت ورزش ظرفیت تخصصی شناسایی استعدادهای ورزشی را دارند؛ اما به هیچ وجه زیرساختها و امكانات پرورش استعدادها را ندارد. این امكان پرورش فقط و فقط متمركز در یك دستگاه عریض و طویل، بسیار قدرتمند و با ظرفیت نیروی متخصص بالا مثل آموزش و پرورش است. بنابراین اگر ورزش ما بخواهد در حوزه پرورش استعدادها موفق باشد، باید به سمت اهمیت دادن بیشتر به ورزش آموزش و پرورش و در ادامه به دانشگاه ها برود.
ما در قسمت پرورش مشكل داریم؛ این حوزه ای است كه خود مدیران ورزش هم به آن رسیده اند. ما می توانیم استعدادها را شناسایی كنیم؛ اما به هیچ وجه نمی توانیم آنها را پرورش دهیم و به سطوح ملی و رقابتهای بین المللی با موفقیت برسانیم. متأسفانه در این مسیر ریزشمان بسیار زیاد است.
دكتر نقیبی، درباره تفاوت میان ورزش های گروهی و انفرادی اظهار كرد: در رشته های ورزشی انفرادی عوامل خیلی مشخص هستند و اگر یكی از فاكتورها را نداشته باشیم، كار مشكل می شود. در ورزش های گروهی تنوع پست داریم. تنوع پست عوامل مختلفی را می طلبد؛ مثلاً عامل قد در والیبال مهم است؛ اما پست لیبرو یا بازیكن آزاد عامل قد را نمی خواهد. البته در كنار عوامل آنتروپومتری مثل اندازه اندام ها و قد، عوامل روانشناختی هم بسیار مهم هستند و اینطور نیست كه اگر بازیكنی عوامل فیزیولوژیك را نداشته باشد، موفق نمی شود.
برنامه سكوی من، با اجرای محمودوند، سه شنبه ساعت 13:35 به مدت 25 دقیقه از شبكه رادیویی ورزش تقدیم شنوندگان می شود.