به گزارش رادیو ورزش؛ طی قرون گذشته در مشرق زمین ایران تنها كشوری بود كه در نظام تعلیم و تربیت خود بیشترین اولویت را به ورزش و تربیت بدنی اختصاص می داد. این در حالیست كه در همان زمان سایر كشورها به ورزش و تربیت بدنی توجه چندانی نداشتند. ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی و سلامت بدن به عنوان یكی از عوامل در ایجاد ارتشی سلحشور و پیروز پی بردند. تربیت بدنی و ورزش در ایران باستان بخش مهمی از تربیت كودكان به شمار می آمد و هدف، تربیت، آموزش، مهارت های كاربردی و جسمانی چون كمانداری و تیراندازی بود.
در واقع ایرانیان به دنبال تربیتی بودند كه جوانان را برای ضرورت زندگی در حوزه فردی و گروهی در زمان صلح و و وظایف ملی هنگام جنگ آماده می كرد. از این رو تربیت بدنی نیز بر پایه آموزش جسمانی و نظامی قرار داشت. البته برنامه های تربیت بدنی بیشتر به آماده سازی جوانان برای جنگهای احتمالی اختصاص داشت. هرودوت، مورخ مشهور یونانی در این باره می نویسد: ایرانیان از پنج تا بیست سالگی سه چیز را می آموزند. سواركاری، كمانداری و راستگویی. این سه مورد نكته های مهمی است كه در تاریخ كهن ایران بر آموزش آن تاكید می شد.
قدمعلی سرامی، نویسنده و و پژوهشگر در خصوص تاریخ ورزش ایران اظهار كرد: ورزش در زبان فارسی به ورزیدن مربوط است. ایرانیان در كار كشاورزی در میان ملل مشرق زمین ملت ممتازی بودند. كشور ما كشور گل و گیاه و كشاورزی و كار به امید آینده بود. همه زندگی ما ایرانی ها در حال و آینده خلاصه می شود. حال ثروتی است كه به ما می دهند تا فوری آن را هزینه كنیم و نمی توانیم آن را نگه داریم اما آینده نسیه ای است كه با امید آن زندگی می كنیم. این میل به آینده باعث ورزش و جنب و جوش می شد.
ما ایرانیان دارای یك سری آیین بودیم كه در این جشن ها افراد جنب و جوش داشتند. برای مثال چوگان بازی به مانند آیینی در ایران باستان وجود داشته است. افرادی كه مانند ارتش داران، موبدان و ... خواستار رشد در جامعه بودند؛ با ورزش سروكار داشتند. تقریبا 100 روز از سال روزهای آیینی بود. برخی از این آیین ها شان اقتصادی نداشتند اما شان كنشگری و جنب و جوش داشتند. در آن زمان ورزش بطور صریح مسابقه ای و رقابتی نبود. با نگاهی به همه اجزای زندگی ایرانیان متوجه می شویم كه خالی از ورزش نیست. كار ایرانیان در كشت و كار، كار برای فرزندان و عبادت هایشان در آیین های اهورایی با ورزش مرتبط بوده است.
در تمام بخش های شاهنامه نیز ردپای ورزش را می بینیم. بهترین ورزش ها، ورزشهای رزمی بوده است. برای دختران ورزش هایی مثل چامه سرایی و نواختن چنگ وجود داشت و زن ها نیز در قالب پهلوان مطرح می شدند و آنها شایستگی عظیمی از خود نشان می دادند. شخصیت هایی مثل گردآفرید، گردیه و ... مصداق چنین زنانی هستند.
انسان در فرهنگ ما فعال است و این فعالیت دوجانبه است. هم در بخش سخت افزاری و هم در بخش نرم افزاری این فعالیت وجود دارد. در واقع هم زور و هم چاره گری و دوراندیشی دارای اهمیت هستند. جنگ در ایران قدیم در عین حال كه كاری دیپلماسی است؛ تنها برای خشونت ورزی نیست و كاری برای بازتاب نیرو و نشان دادن قابلیت های خود است.
برنامه فرهنگ و ورزش شنبه 23 دی كاری از گروه تفریحات ورزشی و با اجرای حسین شریفی بود. این برنامه جهت اعتلای فرهنگ ورزش روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت 12 تا 13:30، از رادیو ورزش پخش می شود.