تحسین تیمی كه در رویای صعود ماند/ نیاز به تغییر نسل در تیم ملی فوتسال

به گزارش رادیوورزش، پرونده تیم ملی فوتسال زنان ایران در نخستین دوره رقابت‌های جام جهانی فوتسال زنان كه به میزبانی فیلیپین برگزار شد با شكست برابر ایتالیا و عدم صعود از مرحله گروهی بسته شد. هرچند نتیجه نهایی برای علاقه‌مندان فوتسال زنان تلخ و همراه با حسرت بود اما نمایش شاگردان شهرزاد مظفر در این تورنمنت نوظهور نكات مثبت فراوانی داشت كه نمی‌توان به سادگی از كنار آن گذشت. ایران در گروه D قرار داشت؛ گروهی دشوار كه حضور برزیل، ایتالیا و پاناما آن را به یكی از چالش‌برانگیزترین گروه‌های رقابت‌ها تبدیل كرده بود.

نخستین بازی تیم ملی برابر برزیل قهرمان بلامنازع فوتسال زنان جهان برگزار شد؛ تیمی كه تقریباً در هر تورنمنتی مدعی اصلی قهرمانی است و از نظر تكنیك، انسجام تیمی و تجربه فاصله قابل توجهی با سایر تیم‌ها دارد. ایران در این مسابقه با وجود تلاش بسیار 4 بر 1 شكست خورد. شكست برابر برزیل از پیش قابل پیش‌بینی بود ولی نكته مهم این بود كه شاگردان مظفر در بسیاری از دقایق بازی دست از تلاش نكشیدند و حتی توانستند دروازه حریف قدرتمند را باز كنند اتفاقی كه برای تیمی با حداقل بازی تداركاتی ارزشمند است.

دومین مسابقه برابر پاناما سرنوشت متفاوتی داشت. تیم ملی ایران در این بازی با ارائه بهترین نمایش خود در مرحله گروهی موفق شد با نتیجه پرگل 6 بر 2 پاناما را شكست دهد و نخستین پیروزی خود در تاریخ جام جهانی فوتسال زنان را ثبت كند. این موفقیت علاوه بر تقویت جایگاه تیم در جدول مسابقات معنای روانی بزرگی برای تیم داشت؛ چرا كه نشان می‌داد ایران حتی در شرایط كمبود امكانات و آماده‌سازی ناقص نیز توان رقابت در سطح جهانی را دارد.

دیدار سوم و آخر مرحله گروهی برابر ایتالیا دیداری حیاتی برای صعود بود. ایران نیمه نخست را عالی آغاز كرد و حتی موفق شد از سد ایتالیا عبور كند و بازی را به سود خود پیش ببرد؛ اما در نهایت تجربه بالاتر و نظم تاكتیكی ایتالیایی‌ها باعث شد ایران با نتیجه 3 بر 1 شكست بخورد و از راهیابی به مرحله بعد باز بماند. با این حال نمایش تیم ملی در نیمه نخست نشان از ظرفیت‌هایی داشت كه در صورت آماده‌سازی بهتر می‌توانست به نتایج متفاوتی منجر شود.

چالش‌های آماده‌سازی؛ مشكلی قدیمی كه ادامه دارد

برای حضور در جام جهانی تیم ملی فوتسال زنان ایران روزهای سختی را پشت سر گذاشت. نبود برنامه‌ریزی مناسب و عدم برگزاری بازی‌های تداركاتی كافی یكی از جدی‌ترین ضعف‌های فدراسیون در مسیر آماده‌سازی تیم بود. ایران تنها دو دیدار دوستانه برابر روسیه برگزار كرد و عملاً بدون محك جدی وارد بزرگ‌ترین تورنمنت فوتسال زنان جهان شد. این در حالی است كه بسیاری از تیم‌های حاضر در رقابت‌ها چندین بازی تداركاتی را در سال گذشته انجام داده بودند.

از سوی دیگر تغییر كادر فنی پس از جام ملت‌های آسیا فرصت كافی برای ایجاد تحول در تیم فراهم نكرد. شهرزاد مظفر در مدت زمان بسیار كوتاهی هدایت تیم را بر عهده گرفت و فرصت كافی برای بازنگری كامل در تركیب، اصلاح ساختار تیمی یا دعوت از نسل جدید بازیكنان را نداشت. در نتیجه او ناچار شد بخش زیادی از همان بازیكنانی را حفظ كند كه برخی از آن‌ها در دوره اخیر كارایی لازم را نشان نداده بودند. این شرایط مانع از آن شد كه تیم ملی پوست‌اندازی و نوسازی لازم را پیش از حضور در جام جهانی تجربه كند.

این كه تیم ملی فوتسال زنان ایران بدون پشتوانه مناسب، بدون اردوی تداركاتی كافی و با تغییرات دیرهنگام كادر فنی توانست در مقاطع زیادی از رقابت‌ها نمایش قابل قبول و حتی امیدواركننده‌ای ارائه كند نشان می‌دهد كه ظرفیت این تیم بسیار فراتر از نتایج فعلی است.

فراموشی یك تیم قهرمان؛ اشتباهی كه نباید تكرار شود

نباید فراموش كرد كه تیم ملی فوتسال زنان ایران روزی قهرمان آسیا بود؛ آن هم نه یك بار بلكه دو دوره پیاپی؛ ولی پس از آن این تیم تقریباً به حال خود رها شد و برنامه‌ریزی بلندمدت جای خود را به تصمیمات مقطعی داد. نتیجه این بی‌توجهی ابتدا از دست دادن عنوان قهرمانی آسیا و اكنون فرصت صعود از مرحله گروهی جام جهانی است.

بی شك فدراسیون فوتبال باید از این دو تجربه جام ملت‌های آسیا و جام جهانی درس بگیرد. داشتن تیم ملی نیازمند برنامه‌ریزی مداوم است نه یادآوری‌های دیرهنگام در آستانه هر تورنمنت مهم؛ اگر قرار است فوتسال زنان ایران دوباره به مسیر قهرمانی بازگردد این مسیر باید از همین فردا آغاز شود.

زمان پوست‌اندازی فرا رسیده است

یكی از مهم‌ترین نقاطی كه پس از پایان جام جهانی باید به آن توجه شود موضوع پوست‌اندازی است. تیم ملی فوتسال زنان ایران از نظر میانگین سنی دومین تیم مسن رقابت‌های جام جهانی بود و ادامه این روند قطعاً امكان پیشرفت را محدود می‌كند. بسیاری از چهره‌های نسل طلایی فوتسال زنان ایران مانند نسیمه غلامی، فرزانه توسلی، فرشته كریمی، سارا شیربیگی و نسترن مقیمی سال‌ها برای این تیم جنگیده‌اند و تاریخ‌ساز بوده‌اند؛ اما به نظر می‌رسد دیدار برابر ایتالیا آخرین حضور برخی از آن‌ها در تیم ملی بوده باشد.

پایان این نسل پایان یك دوران پرافتخار است ولی نباید به معنای پایان رقابت‌پذیری تیم تلقی شود. بلكه فرصتی است برای دمیدن خون تازه در رگ‌های تیم ملی و دعوت از استعدادهای جوان‌تر و در نهایت آغاز ساخت تیمی جدید با تركیبی از تجربه و جوانی كه بتواند ایران را در بین قدرت‌های جهان نگه دارد.

شروعی جدید برای تیم ملی

جام جهانی 2025 برای تیم ملی فوتسال زنان ایران با حذف در مرحله گروهی به پایان رسید اما این پایان می‌تواند نقطه شروعی جدید باشد. ایران نشان داد كه حتی در سخت‌ترین شرایط می‌تواند رقابت كند، بجنگد و روزهای امیدبخشی بسازد. اكنون زمان آن رسیده كه فدراسیون فوتبال نگاه ساختاری و بلندمدتی به این تیم داشته باشد، سرمایه‌گذاری كند، نسل جدید را پرورش دهد و اجازه ندهد دوران طلایی فوتسال زنان ایران صرفاً به خاطره تبدیل شود. اگر برنامه‌ریزی از امروز آغاز شود تردیدی نیست كه ایران دوباره می‌تواند در آسیا و حتی جهان حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.