به گزارش رادیو ورزش؛ رمضان حصاری، تولید كننده البسه ورزشی، در معرفی خود اظهار داشت: بنده متولد 1328 در ورامین هستم. پدرم قصاب بود. 4 خواهر و 4 برادر دارم. من فرزند سوم خانواده هستم. روستای ما دبستان داشت؛ اما برای تحصیل در دبیرستان باید به روستایی دیگری كه حدود 8 كیلومتر فاصله داشت، می رفتیم.
بعد از گرفتن سیكل در سال 1342 با 9 تومان برای كار به تهران آمدم. در بازار در شغل بافندگی مشغول به كار شدم و هفته ای 15 تومان حق الزحمه می گرفتم. گرمكن های ورزشی آن زمان مانند الان پارچه ای نبود و با ماشین های بافندگی می بافتند. از آن زمان ورزشی دوز شدم.
وی، درباره سختی های كار در دوران نوجوانی و جوانی گفت: در تهران منزل عمه سكونت داشتم و روزی 9 تومان كرایه می دادم. با 6 تومانی كه برایم می ماند باید هم كرایه ماشین می دادم؛ هم لباس می خریدم و هم ناهار می خوردم. من و خواهرزاده ام همكار بودیم و دعا می كردیم مشتری به صاحبكار یك جین سفارش كار بدهد تا ما به جای كرایه ماشین مسیر را بدویم و یك تومان پس انداز شود و بتوانیم با آن یك آبگوشت بخریم و با هم بخوریم.
بعد از گذشت مدتی پولی برای خودم پس انداز كردم و شب كار شدم. از ساعت 8 شب تا 8 صبح پشت ماشین بافندگی می نشستم. شبی 12 گرمكن می بافتم. از سال 42 تا به اكنون مرتب كار كرده ام و هنوز برشكار خودم هستم و شغلم را دست كس دیگری نداده ام.
این تولید كننده پوشاك ورزشی، در پاسخ به این سوال كه چه زمانی شما در كار مستقل شدید، بیان كرد: سال 1366 با پس اندازهایی كه داشتم 2 ماشین بافندگی خریدم و برای خودم شروع به كار كردم. خدا نسبت به من لطف داشت و در آن سال یك گرمكن تولید كردم كه تمام تیم های تهران آن را پوشیدند و از آن پس كارم اوج گرفتم.
حصاری، نیز در پاسخ به این پرسش كه چطور شد به فكر تیم داری افتادید، اظهار كرد: با توجه به اینكه به والیبال علاقه مند بودم، در سال 62 یك تیم والیبال به نام حصاری تشكیل دادم.
برنامه یك فنجان چای داغ، با اجرای اسكویی، كاری از گروه علوم ورزشی بود كه این برنامه هر روز به جز جمعه ها ساعت 13:05 به مدت 25 دقیقه از شبكه رادیویی ورزش تقدیم شنوندگان می شود.