به گزارش رادیو ورزش؛ نازنین رحمانی، ملی پوش قایقرانی، درباره خود گفت: 25 سال سن دارم. یك خواهر و یك برادر بزرگتر از خودم دارم. حدود 8 سال شناگر بودم. 18 ساله بودم كه وارد دنیای حرفه ای قایقرانی شدم.
وی، درباره چگونگی ورود خود به رشته قایقرانی گفت: من در كودكی از آب متنفر بودم؛ اما از اولین جلسه ای كه در دروه آموزشی شركت كردم، به شدت به ورزش های آبی علاقه مند شدم. بعد از شنا، تصمیم گرفتم وارد قایقرانی شوم و به صورت تفریحی قایق دراگون بوت را انتخاب كردم. خداروشكر از شانس خوبم رئیس هیأت قایقرانی در تمرینات دراگون بوت حاضر شد؛ من را كشف كرد و به برنامه استعدادیابی تیم ملی روئینگ معرفی كرد. اكنون 7 سال از ورودم به تیم ملی می گذرد.
رحمانی، در پاسخ به این سوال كه آیا تا به كنون شده به اردوی تیم ملی دعوت شوید خط بخورید، اظهار كرد: بله، متأسفانه من تا قبل از بازیهای آسیایی اینچئون در اردو بودم و خط می خوردم؛ اما آنقدر پشتكار داشتم و خانواده ام حامی ام بودند كه بالاخره به هدفم رسیدم. خط خوردن ها خیلی سخت بود؛ اما شاید اگر این سختی ها نبود پشتكارم بیشتر نمی شد.
ملی پوش قایقرانی، درباره مدال طلای كسب شده در رقابتهای قهرمانی آسیا گفت: این مدال طلا یكی از شیرین ترین اتفاق زندگی من بود؛ زیرا تا به اكنون در قایق دونفره سبك وزن هیچ كس نتوانسته بود مدال بگیرد و حتی به فینال A صعود كند. من و مریم به خودمان قول دادیم كه این طلسم را بشكنیم و خوشبختانه به هدفمان رسیدیم.
وی، در پاسخ به این پرسش كه كدام مربی برای شما خیلی زحمت كشیده است، بیان كرد: مربی های بسیار زیادی به من كمك كردند كه به اینجا رسیدم. مایكل هیل نیوزلندی، اولین مربی بود كه حمایتم كرد. افشین فرزام، بهناز مرادخانی و جیوگانیك از دیگر مربیانی هستند كه من را در این مسیر كمك كردند. جیوگانیك به من و مریم مدام می گفت شما به وزن می رسید و مدال طلا را بدست می آورید.
برنامه یك فنجان چای داغ، امروز با اجرای مائده علاقه مند، كاری از گروه علوم ورزشی بود كه این برنامه هر روز به جز جمعه ها ساعت 13:05 به مدت 30 دقیقه از شبكه رادیویی ورزش تقدیم شنوندگان می شود.