به گزارش رادیو ورزش؛ مرتضی یكه، پیشكسوت فوتبال در گفتگو با رادیو ورزش گفت: فوتبال را از كودكی و در كوچه پس كوچه های محله 15 خرداد تهران و با توپ پلاستیكی شروع كردم. مدتی در زمین خاكی شماره 16 آبمنگل با دروازه های چوبی تمرین می كردم. بعد از آن از طریق ثقفی، همسر خواهرم معرفی شدم تا در زمین شماره 16 محله باغ فردوس و با فوتبالیست های بزرگ تمرین كنم. تقریبا 16 سال سن داشتم كه از طریق مجید جلالی، بازیكن تیم راه آهن به این تیم وارد شدم. در آن زمان حسین نوروزی، كریم غیاثی، محمد نعیما، علی گیوه ای، بهروز تاوانی و رضا عباسی هم عضو تیم بودند. در جلسه اولی كه برای نشان دادن بازی در این تیم تمرین كردم آقای ابوطالب، مربی راه آهن من را انتخاب كرد تا در تیم بزرگسالان هم تمرین كنم. در سال 57 بود كه قصد داشتند برای بازی در راه آهن 50 هزار تومان به همراه ماهیانه 3 هزار تومان به من پرداخت كنند. ضمن اینكه اكثر بازیكنان تیم استخدام راه آهن می شدند. تا اینكه انقلاب اتفاق افتاد و فوتبال مدتی تعطیل شد. من تا سال 62 در این تیم بازی كردم.
وی در ادامه بیان كرد: در سال 62 وارد تیم هما شدم و حدود یك سال با این تیم بودم. با تیم هما به مسابقات جام شهید عباس فروزان مهر در اصفهان رفتم و قهرمان شدیم. من شوخ و بذله گو بودم و نمی توانستم با این تیم كه شرایط خاصی داشت جور شوم. تا اینكه پس از یك سال تیم شاهین به سراغ من آمد كه اوج بازی های من در این تیم بود. با مبلغ 15 هزار تومان برای یك سال با این تیم قرارداد بستم. در آن زمان امیر قلعه نوعی، محمد ضیا، ایرج ساحلی، شكورزاده، كریم باقی، محمود پازوكی، مهدی دینورزاده، مصطفی اردستانی و تشكرزاده بودند. تا سال 66 در این تیم بازی كردم. پس از بازی كه در ورزشگاه شیرودی داشتم ناصر حجازی كه مربی تیم بنگلادش بود با من گفتگو كرد و پیشنهاد داد تا به عنوان فوروارد در تیمش بازی كنم و به ازای آن 5 هزار دلار پرداخت كند. من با كسب اجازه از عبداللهی، مربی تیم شاهین تصمیم گرفتم كه به بنگلادش بروم. سال 76 و شب قبل از رفتن من به بنگلادش، بر اثر سیل شمیران برادر من فوت كرد و همسر، مادر همسر و سه فرزند او گم شدند.
با تشویش و تردید و به اصرار دیگران راهی شدم و بعد از دو روز به من خبر دادند كه تمام اعضای این خانواده فوت كردند. با غم فراوان به تمرین در این تیم ادامه دادم و قهرمان شدیم و آقای گل شدم و به تهران بازگشتم. با منصور پورحیدری قرارداد بستم و یك فصل و نیم در استقلال بازی كردم. در دو جام هندی بازی كردیم و در هر دو قهرمان شدیم و باز هم من آقای گل شدم. مدت كوتاهی وارد تیم محمدان هند شدم و از این تیم بیرون آمدم تا آقای عبداللهی پیشنهاد بازی در شاهین را بمن داد و من قبول كردم. یك هفته بعد آقای دادرس را دیدم و بیشترین پیشنهاد را بمن داد كه یك میلیون و صد و پنجاه هزار تومان بود تا در تیم گسترش بازی كنم اما با توجه به قولی كه به عبداللهی داده بودم و با وجود اصرار فراوان نپذیرفتم و به قول خود وفادار ماندم و با مبلغ قرارداد 60 هزار تومان وارد شاهین شدم.
وی در خصوص بازی های ملی خود گفت متاسفانه من جز 14 نفری بودم كه در جریان سال 64 و در زمان آقای دهداری استعفا دادم.
در بین فوتبالیست ها بیشتر با مهدی دینورزاده و نامجو مطلق هستم. دینورزاده در شاهین كاپیتان و در پارس خودرو مربی من بود. تا اینكه مدرك مربیگری گرفتم و دستیار او شدم. مدرك آ مربیگری را گرفتم و می توانم در لیگ برتر مربیگری كنم.

برنامه یك فنجان چای داغ سه شنبه 12 بهمن كاری از گروه علوم ورزشی بود و با اجرای منصوریان پخش شد. این برنامه هر روز (بجز جمعه) ساعت 13:05 تقدیم شنوندگان رادیو ورزش می شود.