خراسان در شب میلاد تو، عزیزترین جای عالم است. امشب عطر زعفران و گلاب، عطر عود و اسپند، از زمین به آسمان راه می گشاید و تمام عرش‌نشینان، چراغانی شهری را به هم نشان میدهند كه خورشیدی شبانه‌روز در خاكش پرتوافشانی می‌كند. امشب نگاه فرشتگان به مشرق ایران دوخته شده و تمام دلها به‌سوی طوس پر میكشد. همه دلها امشب حسرت پرواز دارند، حسرت داشتن دو بال سبك‌بار كه بی وقفه به‌سوی تو پر بگشایند و شادباش میلادت را بر ضریح تقرب بوسه زنند. چه مبارك سحری و چه فرخنده شبی است!

سیدی هر چه بودم و هستم
به ضریح تو دست دل بستم


تو رئوفی و من زمین‌خورده
تو بلندی و من همه پستم


بس كه بگرفته‌اید تحویلم
فكر كردم كه از شما هستم


عهد بستم دگر گنه نكنم
باز هم عهد خویش بشكستم


عوض آنكه دست رد بزنی
باز بگرفتی از كرم دستم


روز اول اجازه‌ام دادید
بر شما خانواده پیوستم


آتش ار سوزدم نمی‌فهمم
بس كه از كوثر تو سرمستم


نگـذاری برنـد در نـارم
به همه گفته‌ام رضا دارم