به گزارش رادیو ورزش ؛ علی هاشمی پس از اوت كردن در المپیك درباره این رقابت ها گفت:رقابت یك ضرب خوب بود و ما طبق برنامه جلو رفتیم،فقط خواستیم فاصله را با حریفان حفظ كنیم و همین راه را ادامه بدهیم.در حركت دو ضرب هم استراتژی‌مان این بود كه هر چیزی كه به مدال ركورد رقبا نزدیك می شود را انجام بدهیم. اساس را بخواهید كمی سرگیجه داشتم وزنه كه روی سینه ام بود نمی دانستم دارم چه كار می كنم!در حركت آخر عضله چهار سرم كش آمد و تمام زورم را زدم اما نشد.

هاشمی در پاسخ به این سوال كه انتخاب وزنه‌ها برایش سنگین نبود و آیا نمی شد با وزنه های پایین تر شروع كرد تا در جدول باقی بماند گفت:در المپیك ریو هفتم شدم.
اگر با 222 شروع می كردم و باز هفتم می شدم چطور؟ اینجا اگر همین وزنه 226 را مهار كرده بودم مدال بود اگر وزنه پایین تر انتخاب می كردم شاید بدنم سرد می شد.
به نظر خودم شرایط بدن با من یار نبود.

از هاشمی سوال كردیم كه آیا دیر اضافه شدن شما به كاروان المپیك یكی از دلایل این ناكامی بود؟كه او این واكنش را نشان داد:بیست روز قبل از المپیك تاند‌ون پایم كش آمده بود.عضله ام پاره شده بود و اصلا به دلیل همین مصدومیت به مسابقات آسیایی نرفتم.از 23 فروردین همه چیز تازه برای من شروع شد.
من برای المپیك فقط سه ماه تمرین كردم و اگر سه هفته بیشتر تمرین می كردم اوضاع فرق می كرد.فكر می كنم قسمت من این است كه در المپیك مدال نگیرم.

هاشمی با بیان اینكه احتمالا این آخرین المپیكش در دوران حرفه‌ای وزنه برداری بود در پایان گفت:من هنوز المپیك ریو را كه در آن هفتم شدم را هضم نكرده ام.حالا اینجا را نمی دانم چه كار كنم.گفتم شاید قسمتم نیست.احتمالا این آخرین المپیكی بود كه در آن شركت می كردم.شرایط سهمیه گرفتن در وزنه برداری خیلی سخت شده است.پشت سر هم مسابقه داشتیم و من در همین انتخابی ها مصدوم شدم.اگر قرار باشد باور كنید اگر اوضاع به همین طریق باشد حتی كیانوش و سهراب و خود بهداد هم اگر باشند در مسابقات شركت نمی كنند.من تشكر می كنم از مربی ام،كادر فنی و عوامل فدراسیون.من اگر یك دستم را ببرند اشكم در نمی آید اما اینجا حالم خیلی بد است.