به گزارش رادیو ورزش؛ به نقل از رویترز، آندره آ لوانگراث استادیار دانشگاه آیووا به NPR گفت: این بسیار متضاد است ولی می دانیم دارندگان مدال نقره عملكرد بهتری نسبه به نفرات سوم داشتند ولی ما دریافتیم كه برندگان مدال برنز پس از المپیك شادی بیشتری نشان می دهند تا كسانی كه دوم می شوند. البته دارنده مدال طلا خوشبخت ترین این افراد هستند.

این پدیده برای اولین بار در سال 1995 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت اما لوانگراث و همكارانش، بیل هدگاك از دانشگاه مینه سوتا و ریلن وبستر می خواستند بفهمند كه آیا هنوز هم این پدیده صادق است؟

آنچه آنها به دست آوردند این نظریه است كه این ورزشكاران كلاس جهانی در حال مقایسه پیروزی های خود از طریق استانداردهای مختلف مقایسه هستند.

لانگرات توضیح داد: "مدال آوران نقره تمایل دارند به مدال طلا فكر كنند و خود را با آن مقایسه كنند. بنابراین آنها فكر می كنند شاید اگر فقط كاری متفاوت انجام می دادند می توانستند آن مدال طلا را به دست آورند. این نوع تفكر می تواند به ویژه زمانی فراگیر شود كه دو موقعیت بالا را با چند ثانیه تقریباً نامحسوس از هم جدا كنیم.

اما دارنده مدال برنز در واقع یك مقایسه نزولی انجام می دهد و فكر می كند حداقل من نفر چهارم نیستم. حداقل من آن شخصی نیستم كه حتی مدال هم نگرفته.

این یافته ها توسط انجمن روانشناسی آمریكا منتشر شده است.

لوانگراث و تیمش پس از تهیه پایگاه داده ای از عكس های برندگان روی سكو از پنج بازی گذشته المپیك كه مربوط به سال 2000 به بعد است توضیحاتی را ارائه كردند. سپس آنها تصاویر را از طریق نرم افزاری طراحی كردند كه برای خواندن نشانگرهای صورت طراحی شده است كه می تواند تفاوت را تشخیص دهد. بین كسی كه برای پوشاندن ناامیدی خود لبخند زده است و كسی كه واقعاً لبخند می زند.