‌ماه مبارك رجب، ماهِ نزول رحمت الهى و ماهِ مولودِ كعبه است. پیامبر اكرم (ص) فرمودند :«ماه رجب برای امت من "ماه استغفار" است. ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمى‌رسد و جنگیدن با كافران در این ماه حرام است. رجب، ماه خدا و شعبان، ماه من و رمضان، ماه امت من است. كسی كه یك روز از ماه رجب را روزه گیرد، مستوجب خشنودی خداوند گردد، غضب الهی از او دور می‌گردد و دری از درهای جهنم به روی او بسته می‌شود.»
در روایت از معصوم(ع) است كه: «رجب، نام نهری است در بهشت كه از عسل شیرین‌تر و از شیر سفیدتر است و هر كس در این ماه روزه بگیرد، از آب آن نهر می‏نوشد». در حدیث دیگری آمده است كه: «هر كس سه روز آن را روزه دارد بهشت بر او واجب گردد.»
اولین روز از ماه مبارك رجب مصادف است با ولادت امام محمّد بن علی بن الحسین(ع)، ملقب به باقر و كنیه ایشان ابو جعفر است. برخی روز تولد آن حضرت را در مدینه اول ماه رجب مصادف با روز جمعه می‌دانند و برخی دیگر، سوم صفر دانسته‌اند. پدر ایشان امام سجّاد(ع)، پیشوای چهارم شیعیان و مادرش «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی(ع) است؛ لذا هم از جهت پدری و هم از جهت مادری فاطمی و علوی است.
مشهورترین لقب‏ امام محمد بن علی(ع)، باقر العلوم است كه پیامبر اسلام(ص) به آن حضرت داده‌اند و چون امام باقر(ع) شكافنده و آشكار و ظاهر كنندۀ علوم است، به «باقرالعلوم» نام گذاری شده است. همچنین گفته‌اند چون پیشانی آن حضرت در اثر سجدۀ زیاد باز بود به لقب «باقر» نام‌گذاری شد.
پنجمین اختر آسمان امامت و ولایت در واقعه جانگداز كربلا همراه پدر و در كنار جدش حضرت سید الشهداء كودكی بود كه به چهارمین بهار زندگی‌اش نزدیك می‌شد. دوران امامت امام محمد باقر علیه السلام از سال 95 هجری كه سال درگذشت امام زین‌العابدین علیه السلام است آغاز شد و تا سال 114ه. ق یعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است.