به گزارش رادیو ورزش؛ مجتبی رضایی، دروازه بان پیشین تیم پرسپولیس، بیوگرافی خود را اینطور شرح داد: بنده متولد سال 1355 و اصالتاً تهرانی هستم. در محله قدیمی به نام طرشت بزرگ شده ام و بازی فوتبال را از زمین خاكی معروف این محل شروع كرده ام.
بعد از مدتی بازی در زمین های خاكی در باشگاه ثبت نام كردم. در رده نوجوانان در باشگاه گسترش بازی می كردم و سپس فعالیتم را در رده امیدهای پرسپولیس ادامه دادم. آن زمان محمد پنجعلی مدیر تیم های پایه پرسپولیس و محمدحسن انصاری فرد و جعفر سعیدی مربیان تیم امید بودند.
رضایی، درباره چگونگی ورود خود به تیم بزرگسالان پرسپولیس گفت: استانكو یك هفته بعد از اینكه به عنوان سرمربی تیم پرسپولیس انتخاب شد، برای اینكه بازیكنان بزرگسال را محك بزند، بازی دوستانه ای بین تیم امید و بزرگسالان پرسپولیس برگزار كرد. بعد از بازی این مربی من را پسندید و به مترجم خود گفت كه این بازیكن از فردا دیگر سر تمرین تیم امید نرود و با بزرگسالان بازی كند. آن زمان 17 سال سن داشتم و بازیكنان بزرگی در تیم پرسپولیس بازی می كردند كه من فقط اسم هایشان را می شنیدم و یا حتی آرزوی دیدن آنها را داشتم. در آن دوران بازیكنانی همچون انصاری فرد و فرشاد پیوس در تیم حضور داشتند و ناصر محمدخانی مربی دروازه بانان بود.
وی، در پاسخ به این سوال كه چرا فردی مثل احمدرضا عابدزاده دروازه بان تاریخ فوتبال ایران می شود، بیان كرد: عابدزاده پشتكار بسیار عالی داشت. او خود را وقف فوتبال كرده بود. شاید یك یا دو ساعت قبل از اینكه دیگر بازیكنان سر تمرین بیایند، خودش به تنهایی تمرین را آغاز می كرد. آخر تمرین هم كه تمام بازیكنان می رفتند، من و عابدزاده می ماندیم و زیرنظر محمدخانی تمرین می كردیم.
رضایی، به اولین بازی مهمی كه در تیم پرسپولیس انجام داد، اشاره كرد و گفت: 5 روز بعد از اینكه استانكو گفت من در تیم بزرگسالان بازی كنم، در شهر انزلی با تیم ملوان بندرانزلی بازی داشتیم. صبح روز بازی در جلسه قبل از بازی كه ارنج تیم را اعلام می كنند، استانكو از فوروارد شروع كرد و دروازه بان را اعلام نكرد؛ سپس توصیه هایی انجام داد، علی رغم اینكه همه انتظار داشتیم عابدزاده یا نكیسا را انتخاب كند، اعلام كرد دروازه بان رضایی و همه از این انتخاب جا خوردیم.
برنامه یك فنجان چای داغ، با اجرای منصوریان، هر روز به جز جمعه ها از ساعت 13:00 به مدت 25 دقیقه از شبكه رادیویی ورزش پخش می شود.