به گزارش رادیو ورزش شهرام محمودی عضو تیم ملی والیبال، در مورد گرایش به والیبال گفت: 3 برادر و 2 خواهر دارم. بنده فرزند پنجم خانواده هستم. از میان برادران فقط من و بهنام به سمت والیبال كشیده شدیم. بنده و بهنام حدود 10 سال اختلاف سنی داریم. دوران مدرسه را در یكی از محله های مهرشهر كرج به نام شعبان آباد سپری كرده ام.
وی، در پاسخ به این پرسش كه آیا به دلیل اینكه برادر در والیبال بود، این رشته ورزشی را انتخاب كردید، اظهار كرد: این سوالی است كه خودم به آن خیلی فكر كردم؛ اما هنوز نتوانسته ام جواب قانع كننده ای پیدا كنم. من از ابتدا به ورزش بسیار علاقه داشتم. در تمام رشته ها یك دوره در سطح مدارس بازی كرده ام. فوتبال هم تا نوجوانان دنبال كردم و در پست دروازه بانی بازی می كردم؛ حتی آنقدر فعالیتم در این رشته جدی شده بود كه می خواستم با تیم نوجوانان پیكان قرارداد ببندم؛ اما رفته رفته به سمت والیبال كشیده شدم. آن زمان كه در تیم پیكان فوتبال بازی می كردم در تیم والیبال پیكان هم فعالیت داشتم.
در دوران نوجوانی حضور در تیم ملی را رویاپردازی می كردم و بسیار برایم شیرین بود. به نظرم همین تفكرات و تصویرسازی ها عاملی بود كه والیبال را دنبال كنم. البته حضور بهنام در والیبال در انتخاب من بسیار كمك كننده بود.
این والیبالیست، نیز درباره ورود بهنام به عرصه والیبال گفت: بهنام كاملاً اتفاقی وارد والیبال شد. با توجه به اینكه خانواده من از روستا به شهر كرج آمده بودند و با ورزش و ورزش حرفه ای آشنایی نداشتند، فكر نمی كردند كسی كه ورزشكار باشد، می تواند درآمد داشته باشد و هیچگاه به ورزش به عنوان یك شغل نگاه نمی كردند. بهنام هم در مدارس در مسابقات فوتبال شركت كرد و بنا به گفته خودش كفش ورزشی اش گم شد و در مسابقات والیبال شركت كرد؛ از آن زمان به بعد هم والیبال را ادامه داد.
در پاسخ به این سوال كه الگوی ورزشی شما چه كسی است اظهار كرد: من از كودكی مسابقات برادرم را نگاه می كردم و در رده نوجوانان كه بودم، یك سری از حركات را از برادرم تقلید می كردم. به مرور كه قضیه برایم جدی تر شد، مسابقات خارجی را هم با جدیت پیگیری می كردم. یك سری حركات بازیكنان بزرگ را الگو می گرفتم و تمرین می كردم. خیلی دوست داشتم با كمك این تكنیك ها آنقدر پیشرفت كنم كه به تیم ملی برسم و خدا رو شكر به این خواسته دست یافتم.
وی به حضور خود در تیم های مختلف بعد از جدا شدن از تیم پیكان اشاره كرد و گفت: بعد از جدا شدن آقای كارخانه مربی كاربلد پیكان از این باشگاه ، من هم از آن تیم رفتم و یك سال در باشگاه پتروشیمی بازی كردم. اما جدا شدنم از پیكان و پیوستن به این تیم یك اشتباه بود. من تیم خوب پیكان و تهران را رها كردم و به پتروشیمی پیوستم كه فقط بازی كنم.
وی در مورد ادامه حضورش در پتروشیمی گفت: اوایل حضورم در این باشگاه خوب بود و در بازیها حضور موثری داشتم. اما وقتی به دو بازی حساس رسیدیم كه برایم بسیار اهمیت داشتند، در تركیب تیم از من استفاده نكردند. در حالیكه هدفم از حضور در پتروشیمی این بود كه رو در روی تیم های بزرگ بازی كنم و مهارت خود را به نمایش بگذارم. به جز این مسئله، حواشی دیگری هم به وجود آمد و در مجموع فصل خوبی نبود.
پس از جدا شدن از تیم پتروشیمی در تیم آلومینیوم المهدی هرمزگان بازی كردم. یك سال بسیار خوب در كنار مردم خونگرم بندرعباس داشتم و از نظر ورزشی فصل بسیار خوبی برایم بود. حضور در این تیم سكوی پرتابی بود تا به آرزوهایی كه می خواستم نزدیك تر شوم. تیم آلومینیوم تا 3 سال قبل تیم داری می كرد؛ اما متأسفانه در نهایت منحل شد.
محمودی ادامه داد: بعد از جدایی از تیم آلومینیوم المهدی در سال 90 به خدمت مقدس سربازی اعزام شدم. مشغول گذراندن دوره آموزشی در كرمان بودم كه برادرم به من اطلاع داد بهروز عطایی زنگ زده و خواسته برای تیمش بازی كنم. از فرمانده قول گرفتم كه بعد از پایان دوره آموزشی، بازی ام را ادامه دهم. پس از پایان دوره آموزشی به تهران آمدم و با عطایی قرارداد بستم. 2 سال در خدمت ایشان و تیم كاله مازندران بودم.
برنامه یك فنجان چای داغ، امروز با اجرای اسكویی، كاری از گروه علوم ورزشی بود كه این برنامه هر روز به جز جمعه ها ساعت 11:35به مدت 25 دقیقه از شبكه رادیویی ورزش تقدیم شنوندگان می شود.