به گزارش رادیو ورزش؛ حسین اجاقی، قهرمان ووشوی جهان در مورد زندگی ورزشی خود گفت: من 2 برادر و 1 خواهر دارم. پدرم ورزشكار بود و كشتی و ورزش باستانی كار می كرد. در خانه ما هر صبح ورزش صبحگاهی انجام می شد؛ سپس ما به مدرسه می رفتیم و پدرم به سر كار می رفت. وقتی ورزشكاران را روی سكوی قهرمانی می دیدم؛ حس عجیبی داشتم و احساس می كردم كه روزی من هم روی سكو خواهم رفت.
من و بردارم نزد ناصر نیك روش كه دوست پدرم و مربی كاراته بود؛ آموزش كاراته دیدیم. سپس كیك بوكسینگ را نزد فریدون مالكی تمرین كردیم و بعد وارد رشته ووشو شدیم.
سال 76 مسابقات ووشو بصورت سازمان دهی شده برگزار شد. از باشگاه ما 7 نفر در 7 وزن مختلف شركت كردند. در این مسابقات بالای 1000 نفر شركت كردند. ما اول شدیم و به تیم ملی راه پیدا كردیم. آن زمان 21 سال داشتم.
اجاقی درخصوص مدال های بین المللی كه كسب كرد؛ توضیح داد: بیش از 14 سال عضو تیم ملی بودم. 7 دوره مسابقه جهانی شركت كردم و 3 طلا، 2 نقره و 1 برنز گرفتم. 3 بار در جام جهانی شركت كردم و 3 مدال طلا گرفتم. 4 مدال طلا و 1 نقره آسیایی دارم. در مجموع بیش از 30 مدال كسب كرده ام. در كنار ورزش فقط تحصیل كردم و دكترای مدیریت ورزشی دارم.
هم اكنون نیز سرمربی تیم ملی ووشو هستم. كسی كه قدرت بدنی و تكنیك بالایی داشته باشد؛ شانس موفقیت زیادی برای قهرمانی دارد ولی اگر انسجام تیمی وجود نداشته باشد؛ موفقیت حاصل نمی شود.
وی درباره یكی از خاطرات ورزشی خود بیان كرد: زمانی كه برای مسابقات جهانی به ایتالیا اعزام می شدیم؛ در فرودگاه به مادرم گفتم كه تا همینجا كه رسیده ام؛ خوب است و راضی هستم. مادرم گفت "وقتی تا اینجا رسیده ای؛ از این به بعد هم می توانی ادامه دهی. هر كجا كه احساس كردی به شما سخت می گذرد و فشار زیاد است؛ یا علی بگو." در مسابقه فینال راند اول را باختم و باید دو راند بعدی را می بردم تا مدال طلا بگیرم. در زمان استراحت بعد از راند اول نه حرفی زدم و نه آبی خوردم و حتی محافظ دندانم را هم درنیاوردم و فقط یا علی زمزمه می كردم. در وسط راند دوم حریفم انصراف داد چون بریده بود و دیگر نمی توانست ادامه دهد.
برنامه یك فنجان چای داغ دوشنبه 29 آبان كاری از گروه علوم ورزشی به تهیه كنندگی عبادالله رضایی و با اجرای مائده علاقمند پخش شد. این برنامه هر روز (بجز جمعه) ساعت 13 به مدت 30 دقیقه تقدیم شنوندگان رادیو ورزش می شود.