در برنامه «همیشه با ورزش»، كارنامه كاروان ایران در ششمین دوره بازیهای همبستگی كشورهای اسلامی در ریاض 2025 با حضور كارشناسان و رؤسای فدراسیونهای كاراته، ووشو و تنیس روی میز بررسی شد؛ گفتوگوهایی كه ضمن مرور دقیق نتایج، با هشدارهایی درباره فاصله روبهگسترش با رقبای آسیایی و ضرورت اصلاحات فوری برای آمادگی در بازیهای آسیایی ناگویا همراه بود.
به گزارش رادیو ورزش؛ عملكرد كاروان ایران در ششمین دوره بازیهای همبستگی كشورهای اسلامی كه از سیزدهم تا شانزدهم آبان در ریاض برگزار شد، در برنامه «همیشه با ورزش» مورد واكاوی قرار گرفت. ایران در این رقابتها با كسب 82 مدال شامل 29 طلا، 19 نقره و 33 برنز در جایگاه سوم ایستاد. تركیه با 72 طلا صدرنشین شد و ازبكستان با 29 طلا و 35 نقره عنوان دوم را به دست آورد.
در آغاز برنامه، مازیار مهرانی كارشناس ورزش قهرمانی، حضور ایران در رده سوم را «قابل تقدیر اما نگرانكننده در مقیاس آسیایی» دانست و تأكید كرد سرعت پیشرفت رقبای منطقهای فراتر از ایران است. او هشدار داد ادامه این روند میتواند جایگاه ایران را در بازیهای آسیایی ناگویا تحتتأثیر قرار دهد و بر لزوم بررسی دقیق عملكرد رشتهها تأكید كرد.
در ادامه، مسعود رهنما (رئیس فدراسیون كاراته) در گفتوگو با برنامه «همیشه با ورزش» با اشاره به پنج فینالیست از شش ورزشكار اعزامی، معتقد بود كه یك طلای ازدسترفته میتوانست جایگاه ایران را در جدول كلی تغییر دهد. او ضمن پذیرش ضعف تاكتیكی در مسابقه پایانی، بر اهمیت برنامهمحوری، ثبات مدیریتی و ارزیابی شفاف عملكرد در فدراسیونها تأكید كرد.
امیر صدیقی (رئیس فدراسیون ووشو) نیز عملكرد چهار طلایی این رشته را تشریح كرد و گفت ورزشكاران ووشو با یك نقره و یك برنز دیگر، سهم مهمی در مجموع مدالهای كاروان داشتند. او با اشاره به پنجاهوشش مدال سالانه ووشو، رشد بودجه و ساختار رقبای آسیایی مانند تركیه، هند، كره جنوبی و ژاپن را هشداردهنده خواند و افزود حفظ جایگاه فعلی بدون توسعه زیرساخت و حمایت پایدار دشوار خواهد بود.
در بخش دیگری از برنامه، علی قارداشی (رئیس فدراسیون تنیس روی میز) نتایج دو طلای بانوان و یك نقره و یك برنز بخش مردان را بررسی كرد. او غیبت دو ملیپوش اصلی را ناشی از تغییر ناگهانی زمان مسابقات دانست و تفاوت تعداد تورنمنتهای سالانه ایران با رقبای آسیایی را عامل مهمی در فاصله رنكینگها عنوان كرد. به گفته او، ملیپوشان رقبا تا بیستویك مسابقه در سال شركت كردهاند، در حالی كه سهم ایران تنها 9 رویداد بوده است.
این برنامه با تأكید كارشناسان و رؤسای فدراسیونها بر ضرورت اصلاحات فوری، توسعه زیرساختها و حضوری مداوم در میادین بینالمللی برای حفظ جایگاه ایران در رقابتهای آینده به پایان رسید.