امیر مُلك ولا شاه لافتی حیدر
شهی كه آمده در شأنش إنّما حیدر
برای امر خلافت به حقّ سزا حیدر
وَ معجزات نبوّت به انبیا حیدر
زمین ز مَقدم او رشكِ آسمان گردید
به روی دست نبی دستِ حقّ عیان گردید

علیست یار و مددكار انبیای خدا
علیست در همه احوال، آشنای خدا
علیست راضی مطلق به هر قضای خدا
علیست آیت عظمای حقّ برای خدا
درون سینه ی من تا كه عشق پابرجاست
زبان فقط به دهانم به "یاعلی" گویاست

ولایت تو به من داده آبرو آقا
فقط به عشق تو هستم به گفتگو آقا
به دست من ز مِی عشق دِهْ سبو آقا
نگو كه رانده ای از خود مرا، نگو آقا
لبم به عشق علی هر دم این ثنا دارد
خوشا به حال دل من كه مرتضی دارد

هر آنكه از تو سرود و هر آنكه از تو نوشت
یقین به حُرمت حبِ تو می سِزَد به بهشت
بگو به سر كه ندارد به سر خیالت، خشت
بدون مُهر ولایت، اساس نیكی زشت
به حشر، دشمنِ تو سرفكنده می آید
به شیعیان تو آن روز خنده می آید