پاراوزنه بردار ایران گفت: بار روانی زیادی را متحمل شدم تا مدالی كه برای سیامند بود را كسب كنم اما نشد و امیدوارم مردم من را ببخشند.
به گزارش شبكه اطلاع رسانی راه دانا؛ منصور پورمیرزایی پاراوزنه بردار افتخار آفرین پارالمپیك 2020 توكیو درباره مدال نقره رقابتهای فوق سنگین پاراوزنه برداری پارالمپیك اظهار داشت: برای پارالمپیك 9ماه در اردوها حضور داشتیم. این اردوها به همت كمیته ملی پارالمپیك و فدراسیون با بهترین امكانات و شرایط برگزار شد. من در 4 المپیك قبل هم سهمیه داشتم اما متاسفانه به دلیل یكسری قوانین نتوانستم اعزام شوم. در سال های گذشته هم در كنار سیامند رحمان بودم كه واقعا یك اسطوره در این رشته بود. هر دو برای توكیو كسب سهمیه كرده بودیم اما متاسفانه شوك بزرگی به جامعه ورزش وارد شد و او را از دست دادیم.
پاروازنه بردار ایران افزود: من به جای او انتخاب شدم. هر چند خیلی سخت بود و كسی نمی تواند جای او را پر كند. من هم همه زندگی ام را گذاشتم و تمام تلاشم را كردم تا مدالی كه برای سیامند رحمان و كشورمان بود را از دست ندهیم و مجدد مدال طلا كسب كنم كه این امر محقق نشد و امیدوارم مردم من را ببخشند. من تماسی هم با خانواده سیامند داشتم و از آن ها هم عذرخواهی كردم. بعد از این همه سال یك پارالمپیك تلخی را تجربه كردم. به دلیل این كه این عشقی كه به المپیك بود امسال برای من به عنوان یك وظیفه شد و بار روانی زیادی را متحمل شدم. من سعی كردم همه تلاشم را بكنم ولی به مدال نقره رسیدم و امیدوارم مردم هم من را ببخشند.
وی با اشاره به خداحافظی خود از این رشته بیان كرد: من به طور رسمی از این رشته خداحافظی كردم. قرار بود قبل از پارالمپیكی شدن از دنیای قهرمانی خداحافظی كنم اما خواست خدا نبود. تصمیمم جدی است چرا كه جوانان دیگری هم در این رشته هستند كه در حال تلاشند و من مطمئنم این افتخارآفرینی در سنگین وزن ادامه دار خواهد بود.
منصور پورمیرزایی كه با رادیو ورزش گفتگو می كرد، درباره ورود به عرصه مربیگری گفت: فعلا تصمیمی ندارم. فشار اردوها بسیار سنگین بود. ما قبل از اعزام حدود 68 روز در اردو بودیم و در شرایط سختی به سر می بردیم. چندین سال است در حال تمرین و تلاش هستم و دوست دارم بیشتر در كنار خانواده ام باشم. امیدوارم كاروان سردار دل ها توانسته باشد در این شرایطی كه حال مردم خوب نیست، با مدال های مختلف دل آنان را شاد كرده باشند.
انتهای پیام/
