منصور پورمیرزایی، پاراوزنه بردار كشورمان گفت: بار روانی زیادی را متحمل شدم تا مدالی كه برای سیامند بود كسب كنم، اما نشد و امیدوارم مردم من را ببخشند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، منصور پورمیرزایی پاراوزنه بردار افتخارآفرین پارالمپیك 2020 توكیو در گفتگو با رادیو ورزش، افزود: مسابقات تمام شد. 9 ماهی بود كه در اردو‌ها حضور داشتیم. این اردو‌ها به همت كمیته ملی پارالمپیك و فدراسیون با بهترین امكانات و شرایط برگزار شد. من در 4 المپیك قبل هم سهمیه داشتم، اما متاسفانه به دلیل یكسری قوانین نتوانستم اعزام شوم.
در سال‌های گذشته هم در كنار سیامند رحمان بودم كه واقعا یك اسطوره در این رشته بود. هر دو برای توكیو كسب سهمیه كرده بودیم، اما متاسفانه شوك بزرگی به جامعه ورزش وارد شد و او را از دست دادیم. من به جای او انتخاب شدم. هر چند خیلی سخت بود و كسی نمی‌تواند جای او را پر كند. من هم همه زندگی ام را گذاشتم و تمام تلاشم را كردم تا مدالی كه برای سیامند رحمان و كشورمان بود از دست ندهیم و مجدد مدال طلا كسب كنم كه این امر محقق نشد و امیدوارم مردم من را ببخشند.
تماسی با خانواده سیامند داشتم و از آن‌ها عذرخواهی كردم. بعد از این همه سال یك پارالمپیك تلخی را تجربه كردم. به دلیل این كه این عشقی كه به المپیك بود امسال برای من به عنوان یك وظیفه شد و بار روانی زیادی را متحمل شدم. من سعی كردم همه تلاشم را بكنم، ولی به مدال نقره رسیدم و امیدوارم مردم هم من را ببخشند.
وی با اشاره به خداحافظی خود از این رشته، افزود: من به طور رسمی از این رشته خداحافظی كردم. قرار بود قبل از پارالمپیكی شدن از دنیای قهرمانی خداحافظی كنم، اما خواست خدا نبود. تصمیمم جدی است چرا كه جوانان دیگری هم در این رشته هستند كه در حال تلاشند و من مطمئنم این افتخارآفرینی در سنگین وزن ادامه دار خواهد بود.
منصور پورمیرزایی درباره ورود به عرصه مربیگری، اظهار كرد: فعلا تصمیمی ندارم. فشار اردو‌ها بسیار سنگین بود. ما قبل از اعزام حدود 68 روز در اردو بودیم و در شرایط سختی به سر می‌بردیم. چندین سال است در حال تمرین و تلاش هستم و دوست دارم بیشتر در كنار خانواده ام باشم. امیدوارم كاروان سردار دل‌ها توانسته باشد در این شرایطی كه حال مردم خوب نیست، با مدال‌های مختلف دل آنان را شاد كرده باشد.
