مدیركل امور بین الملل وزارت ورزش و جوانان گفت: رئیس دولت باید توجه ویژه‌ای به دیپلماسی ورزش داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری فارس، فرشید طهماسبی در مورد 320 كرسی بین‌المللی و اینكه چقدر حضور افراد تاثیرگذار به ورزش كمك می كند، اظهار داشت: چالش اصلی ما در كرسی‌ها ساختاری برای حمایت بود. در مدت یك سال و نیمی كه من در وزارت ورزش هستم این كرسی‌ها را احصا كردیم.
وی افزود: بعضی از فدراسیون‌ها بر سر اعلام كرسی‌های خود مشكل داشتند آن هم به خاطر این بود كه رئیس یا فرد مورد نظر در آستانه رفتن بود. تمام صحت سنجی‌ها صورت گرفته و طبق ارتباطی كه با فدراسیون‌های بین‌المللی داشتیم 90 درصد آمار ما صحت سنجی شده است.
طهماسبی خاطرنشان كرد: بعضی از كرسی‌ها انتخابی نیستند و انتصابی هستند یعنی صرفا با رابطه قابل دستیابی هستند، این كاری است كه كشورهای عربی انجام می‌دهند. كرسی‌های انتخابی با رای گیری انجام می‌شود. شاید برخی ها بگویند 320 كرسی زیاد است اما نكته اینجاست كه ما 10000 كرسی در دنیا داریم بنابراین 320 كرسی آمار بالایی نیست از طرفی كیفیت آن هم برای ما مهم است. صفابی و فراهانی یك روزی كرسی داشتند و الان این كرسی‌ها را نداریم. دوستان بعد از دریافت كرسی اول اینكه به فكر جایگزین برای خود نیستند دوم اینكه گرفتن كرسی به جای منافع ملی توجه شود مانند فوتبال یا رشته‌های دیگر به سمتی می‌رود كه رابطه شخصی می‌شود.
مدیر كل امور بین‌الملل وزارت ورزش در پاسخ به این سوال كه برای گرفتن كسی مهم باید سالها فرد ارتباط بگیرد، زبان بداند، لابی و گاهی هزینه كند، آیا وزارت ورزش و كمیته ملی المپیك برای گرفتن این پست‌ها كار می‌كنند یا هر كس كه در فدراسیون شرایطش را داشته باشد اقدام می كند تصریح كرد: ما نیازمند ساختار بودیم كه برای اولین‌بار دبیرخانه حمایت از كرسی ها از سوی وزیر ورزش ابلاغ شد، مثلاً برای كرسی سوریان چند جلسه گذاشتیم تا او عضویت هیتت رئیسه جهانی را به دست آورد.
وی ادامه داد: بحث زبان زمان بر است، نمی‌توان ظرف شش ماه یا یك سال كار را انجام داد، هرچند ما اقداماتی انجام داده ایم. این موضوع مانند استعدادیابی است باید بپذیریم موضوع كرسی، جنگ نرم است اگر برای موشك هزینه می‌كنیم باید برای كرسی ها بیشتر هزینه كنیم.
طهماسبی در پاسخ به سوال دیگر مبنی بر اینكه ما در گذشته افراد تاثیرگذار زیادی داشتیم اما الان اینطور نیست گفت: باید این موضوع را آسیب‌شناسی می‌كردیم كه این كار انجام گرفت. آسیب اول فرهنگی است، یعنی بحث كار تیمی. بحث كرسی‌ها مانند دو امدادی است یعنی كسی كه كرسی را گرفته آماده دادن آن به نفر بعدی باشد. من ندیدم كسی كرسی داشته باشد كه بعد از دوره اش بخواهد آن را به شخص دیگر بدهد.
مدیركل امور بین الملل وزارت ورزش یادآور شد: موضوع دیگر بحث سیستم است، یعنی وزارت ورزش، مجلس و وزارت امور خارجه باید همه كار كنند. چه زمانی شده كه رئیس جمهور ما در افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیك شركت كند؟ اصلا اعتقادی به این موضوع نیست. من در این خصوص با وزیر ورزش هم صحبت كردم و او گفت با رئیس جمهور صحبت می كند اما با شاید نشود.
وی عنوان كرد: رئیس دولت باید به دیپلماسی ورزش توجه داشته باشد. چین را ببینید وقتی در اقتصاد اول شد در ورزش هم اول شد، آیا این اتفاق از روی شانس است؟ مثلا نماینده مجلس ما صبح تا شب انتقاد می‌نند اما چه زمانی مجلس از متخصصان ورزشی برای كرسی‌ها حمایت كرده است؟ آنها می‌توانند شاخصه‌هایی را تعریف كنند اما این كار صورت نمی‌گیرد و وقتی فردی كرسی را گرفت و خراب كرد آن وقت از ورزش برای برند شدن خود استفاده می‌كنند.
