المپین تكواندوكشورمان گفت: تلاش می‌كنم تا انشاءالله بتوانم جواب زحماتم را بگیرم و به خودم خسته نباشید بگویم.
به گزارش رادیو ورزش؛آرمین هادی‌پور تكواندوكار وزن 58- كیلوگرم كشورمان در بازی‌های المپیك توكیو است كه به مصاف رقبای خود می‌رود و سال‌ها برای حضور در این میدان بزرگ تلاش كرده است؛ آرمین از سال 2014 مدال آوری خود را در میادین بین‌المللی آغاز و در این مدت زمان توانست 25 مدال رنگارنگ را در كارنامه خود به ثبت برساند كه از مهم‌ترین آنها می‌توان به نقره و برنز جهان، طلا و برنز قهرمانی آسیا، طلا بازی‌های یونیورسیاد، طلا، نقره و برنز گرندپری و برنز گرنداِسلم اشاره كرد.
المپین‌های تكواندو پس از كسب سهمیه با عزمی جزم تمرینات خود را پیگیری می‌كردند كه ویروس كرونا تمامی برنامه‌ریزی‌ها را دستخوش تغییر كرد و باعث شد تمرینات را دور از اردو و به صورت انفرادی پیگیری كنند كه همین موضوع باعث آسیب دیدگی آرمین شد اما این تكواندوكار باغیرت تسلیم این اتفاق نشد و با تمام توان تلاش كرد تا رویای خود و حضور در المپیك را از دست ندهد.
در ادامه صحبت‌های آرمین هادی‌پور با روابط عمومی فدراسیون تكواندو و سختی‌های كه در این مسیر پشت سر گذاشته تا 10 روز دیگر به روی شیاپ‌چانگ المپیك حاضر شود را می‌خوانید:
از صفر شروع كردم و به اردوی تیم‌ملی رسیدم
مسیر دشواری را برای رسیدن به المپیك پشت سر گذاشتم؛ من بازیكنی بودم كه از صفر شروع كردم و به اردوی تیم‌ملی رسیدم؛ در سال‌های ابتدایی كه در این راه قرار گرفتم همه تلاشم این بود كادرفنی به من اعتماد كنند و بتوانم در اردوها حضور داشتم باشم. با توجه به اینكه روی وزن اول چندان حسابی باز نمی‌كردند مدتی طولانی سپری شد تا به عنوان وزن اول ایران انتخاب شوم.
به هر حال توانستم خود را به كادرفنی ثابت كنم و بعد از آن یك دوره چهار ساله تمرینات طاقت فرسا را برای كسب سهمیه المپیك شروع كردم. بدون شك بدست آوردن جواز حضور المپیك در رشته تكواندو یكی از سخت‌ترین كسب سهمیه‌ها است چراكه چهار سال مسابقات سنگین حتی سخت‌تر از رقابت‌های جهانی را باید پشت سر بگذاری تا بتوانی امتیازات لازم را بدست آوری، فكر می‌كنم شرایط ما را ورزشكاران كاراته كه دو سال است در كوران مسابقات هستند، درك كنند.
نماینده المپیكی بودن مسئولیت سنگینی را به همراه دارد
قطعا حس خوبی است كه به عنوان نماینده تكواندو ایران در بازی‌های المپیك حضور دارم اما به همان اندازه كه این احساس خوب است، مسئولیت سنگینی را به همراه دارد. من در این سال‌ها مسیر زندگی خود را به شكلی برنامه‌ریزی كردم تا به هدفم كه شركت در المپیك بود برسم؛ در سال‌های اخیر تنها توقع من از خودم دستیابی به همین موضوع بود و تمام تلاشم را برای رسیدن به این مهم به كار گرفتم.
هیچكس به اندازه من مدال المپیك را نمی‌خواهد
تنها یك چیز را می‌دانم كه هیچكس مثل من در وزن اول سختی و زحمت نكشیده و به اندازه من مدال المپیك را نمی‌خواهد؛ برای همین تلاش می‌كنم تا انشاءالله بتوانم جواب زحماتم را بگیرم و به خودم خسته نباشید بگویم چراكه سخت‌ترین روزهای زندگی خود را گذراندم و یك نتیجه خوب باعث می‌شود آرام بگیرم.
ورزش دوستان تنها نتیجه را می‌بینند
من و میرهاشم در این مسیر قرار گرفته بودیم و باید عملكرد خود را به شكلی پیش می‌بردیم تا به قله آن برسیم؛ در این راه باید مسابقات مختلفی را پشت سر می‌گذاشتیم كه بنا بر شرایط نتیجه می‌گرفتیم اما متاسفانه ورزش دوستان تنها نتیجه را می‌بینند و اتفاقاتی كه افتاده است را در نظر نمی‌گیرند. من در رقابت‌های جهانی 2019 در حالی به مدال برنز رسیدم كه بعد از 10 كیلو وزن كم كردن به خاطر دیر صادر شدن ویزا دقیقا روز وزن كشی به مسابقات رسیدم اما هیچكس این موضوع را ندید! كسی نمی‌بیند كه آرمین قبل از مسابقه، یك ماه دائم خونریزی داشت و چه راهی را پشت سر گذاشت. ما به رسیدن به قله فكر می‌كردیم و در این مسیر هم بالا و پایین زیاد داشتیم اما ازمردم هم انتظار حمایت و دلگرمی داریم.
حاضر نیستم حس‌هایی كه در تكواندو تجربه كردم را با هیچ چیز عوض كنم
من حس‌هایی را در تكواندو تجربه كردم كه نمی‌توان آنها را با هیچ حس دیگری مقایسه كرد؛ وقتی برای یك هدفی مدتی طولانی تلاش می‌كنی و نتیجه می‌گیری، حس فوق العاده‌ای دارد و هیچوقت حاضر نیستم حس‌هایی كه در تكواندو تجربه كردم را با هیچ چیز عوض كنم؛ شاید اگر در مسیر دیگری قرار می‌گرفتم و حتی موفق‌تر هم بودم نمی‌توانستم با این احساسات روبه‌رو شوم وهمین موضوع به من دلگرمی می‌دهد.
خیلی مواقع تصمیم گرفتم ورزش را كنار بگذارم چون خیلی ناملایمتی‌ها و بالا و پایین‌ها را دیدم اما خدا بهم كمك كرد تا در این مسیر به یك موفقیت نسبی برسم و انشاءالله به پایان خط برسم.
به آسیبم به عنوان یك نعمت نگاه می‌كنم
در این سال‌ها تلاش كردم تا در آیتم‌های فنی و بدنسازی بهترین خودم باشم چون این موضوع از نظر روانی به من كمك بسیاری می‌كند؛ در دوران كرونا به جایی رسیده بودم كه احساس خستگی نمی كردم و فكر می‌كردم اختیار همه امور در دست خودم است اما به یكباره شرایط آسیب برای من پیش آمد و احساس كردم دنیا برای من تمام شده است؛ روزهای بدی را پشت سر گذاشتم اما به مرور متوجه شدم همه چیز بدن نیست و به آسیبم به عنوان یك نعمت نگاه كردم چراكه دید من را نسبت به زندگی عوض كرد و سعی كردم از تمامی لحظات آن لذت ببرم و بدانم كه با فاكتورهای دیگر می‌توانم نتیجه‌ای را رقم بزنم كه دیگر ورزشكاران با بدن‌های آماده هم نمی‌توانند. این آسیب برای من دریچه‌ای بود تا متوجه شوم زندگی خیلی زیباتر از این است كه با یك آسیب جزئی همه چیز را تمام شده بدانم.
با یك اشتباه ممكن است كنترل بازی از دست ما خارج شود
براساس تصویرسازی‌هایی كه داشتم پیش زمینه ذهنی برای حضور در این رویداد را دارم اما من برای كسب نتیجه مطلوب خیلی زحمت كشیدم و فكر نكنم فضای این میدان بتواند تاثیری روی من بگذارد چراكه تنها به یك چیز فكر می‌كنم و آن كسی هم كه باید دستم را بگیرد، در آن میدان می‌گیرد.
همه می‌دانند تكواندو ورزش لحظه‌ها است، نمی‌توانیم هیچ قولی بدهیم چراكه با یك اشتباه ممكن است كنترل بازی از دست ما خارج شود اما من، میرهاشم و كادرفنی شرایط سختی را پشت سر گذاشتیم و مطمئن باشید به راحتی از این فرصت عبور نمی‌كنیم.
تا جایی كه در توانم بود خودم را از نظر روانی آماده كردم تا به شرایط ایده آل برسم و با مشاوره‌هایی كه با پزشك‌های مختلف، استاد عسكری و كاپیتان تیم ملی داشتم، سعی كردم به حد بالایی از آمادگی برسم.
هیچكس برای كسب تجربه در این رویداد بزرگ حضور پیدا نمی‌كنند
جدول مبارزات مشخص است، حریفان خود را می‌شناسم و با بیشتر آنها چندین مرتبه بازی كردم و پیش بینی خودم از نتیجه خوب است اما این موضوع هم در میدان مسابقه مشخص می‌شود؛ بازی‌های المپیك با میادین دیگر فرق می‌كند و هیچكس برای كسب تجربه در این رویداد بزرگ حضور پیدا نمی‌كند. همه برای بهترین نتیجه پا به این میدان می‌گذارند و نباید هیچ تكواندوكاری را دست كم گرفت، در دوره قبل هم دیدید برخی نفرات كه در رنك‌های پایین قرار داشتند توانستند مدال طلا بگیرند.
برای هدفمان جنگیدیم
اردوی این دوره ما با اردوهای قبلی قابل مقایسه نبود و با وجود كرونا ما حتی از دیدن خانواده‌های خود برای مدت طولانی محروم بودیم و به نوعی در حبس قرار داشتم اما با توجه به هدفی كه داشتیم با این موضوع كنار آمدیم و برای آن جنگیدیم.
این شرایط خیلی سخت است و تا كسی در این موقعیت نباشد نمی‌تواند این موضوع را درك كند. ما تا جایی كه توانستیم با این شرایط كنار آمدیم و خدا را شكر بیشترین بازخورد را هم گرفتیم؛ به نظرم این وضعیت ما را خیلی بزرگ كرد و در زندگی جلو انداخت و از این موقعیت نهایت استفاده را می‌برم.
انشاءالله بعد از المپیك با برنامه ریزی‌های كه تا الان انجام دادم ابتدا پای خود را جراحی می‌كنم تا خیلی زود به مسابقات بازگردم و در مسیر كسب سهمیه المپیك پاریس قرار بگیرم و بار دیگر برای كشورم افتخارآفرینی كنم.
مردم مطمئن باشند بخاطر آنها به روی شیاپ‌چانگ می‌رویم
از مردم و به ویژه خانواده بزرگ تكواندو می‌خواهم انرژی‌های مثبت خود را روانه ما كنند چراكه هر نتیجه ای بگیریم روی این رشته تاثیر می‌گذارد و مطمئن باشید اینطور نیست كه فقط به خودمان فكر كنیم و بخاطر آنها به روی شیاپ‌چانگ می‌رویم و انرژی‌های مثبت شما به ما انگیزه دوچندان می‌دهد. در پایان هم از استاد پایه خودم سیدمصطفی رضازاده یاد می‌كنم كه آرزو داشت در این روزها كنارم باشد اما متاسفانه عمرشان كفاف نداد.
