خداحافظ مارادونا

به گزارش رادیو ورزش؛ «دون دیگو» پسر محبوب و موفرفری «آلبی سلسته» هوش عجیبی در فوتبال داشت و هرچند به خاطر سن كم از حضور در جام جهانی 1978 جا ماند اما بدون او آرژانتین قهرمان و «ماریو كمپس» ستاره‌ای آرژانتینی با آن موهای بلند و پریشان آقای گل جام جهانی شد.
جام جهانی 1982 در اسپانیا نیز بدلیل شگفتی تیم ایتالیا و «پائولو روسی» مهاجم افسانه‌ای لاجوردی پوش‌ها و آقای گل جام جهانی، فرصتی برای عرضه اندام قهرمان سابق جهان با «دانیل پاسارلا» و «اسوالدو آردیلس» سرد و گرم چشیده و «دون دیگو» جویای نام نداد.
اما صبر روزگار برای «دون دیگو» به سر آمد و در جام جهانی 1986 مكزیك، ورق بخت شماره 10 ریزه نقش آرژانتینی‌ها برگشت.
«دون دیگو» در این جام جهانی زیبایی فوتبال را به نمایش گذاشت و یك تنه تیم ملی آرژانتین را به قهرمانی رساند و بر جام طلایی بوسه زد.
«دون دیگو» در این جام جهانی پنج گل به ثمر رساند و تا كسب عنوان آقای گلی كه به «گری لینه‌كر» انگلیسی رسید، یك گل فاصله داشت.
«دون دیگو» در این جام جهانی بهترین بازی دوران خود را در مقابل تیم ملی انگلیس به نمایش گذاشت.
در این بازی تیم انگلیس مغلوب شد و «دون دیگو» دو بار دروازه انگلیسی‌ها را باز كرد؛ یكبار با عبور از پنج بازیكن و دریبل دروازه‌بان و گل دوم را پس از پروازی بلند با دست روانه فاتحان جنگ «فالكلند» (مالویناس) كرد.
«دون دیگو» پس از این بازی گفت: «این گل كمی با سر و كمی با دست خدا به ثمر رسید».
جام جهانی 1990 همه نگاه‌ها به ساق‌های «دون دیگو» معطوف شده بود، اما ژرمن‌های زیرك با گرفتن انتقام فینال جام جهانی 1986، چیزی جز اشك نصیب كاپیتان «آلبی سلسته» نكردند.
در جام جهانی 1994 در حالیكه طرفداران «دون دیگو» انتظار داشتند كه به معجزه او، آرژانتین دوست داشتنی، قهرمانی خود را تكرار كنند، اتهام دوپینگ به «دون دیگو» مانع از حضور او در ادامه مسابقات شد و آرژانتینی‌ها با پا طلایی‌های همچون «كلودیو كانیگیا» و «گابریل باتیستوتا» از جام خداحافظی كردند.
با پایان جام جهانی 1990 پرونده حرفه‌ای «دون دیگو» بسته شد و ستاره دست نیافتنی فوتبال جهان، عرصه مربیگری را پیش گرفت كه هیچگاه در این سمت نتوانست حتی در هدایت تیم ملی موفقیت قابل توجهی بدست آورد.
«دون دیگو» در زندگی خود حاشیه‌های فراوانی داشت، اما هیچكدام از این حاشیه‌ها، نتوانست خدشه‌ای به جایگاه و عظمت دست نیافتنی او در «هنر - صنعت - ورزش» فوتبال وارد كند.
عمر تقویمی «دون دیگو» گرچه امروز به پایان رسید اما روح تازه‌ای كه در كالبد فوتبال دمید تا ابد جاودانه می‌ماند و بعید است فوتبال با همه جادو و شگفتی، بار دیگر چون او به خود ببیند.