در فاصله ١٠ ماه مانده تا المپیك توكیو، همچنان ورزش درگیر عوارض ناشی از شیوع ویروس كروناست و برخی ستاره‌ها به حال خود رها شده‌اند.
به گزارش رادیو ورزش و به نقل از شهروند، از امروز تنها ٣١٠ روز تا آغاز المپیك توكیو در تابستان سال ٢٠٢١ باقی مانده است. اگر وضع فعلی را با سال گذشته در چنین موعدی مقایسه كنیم، به هیچ‌وجه جو را المپیكی نمی‌بینیم. سال قبل كه فكر می‌كردیم المپیك در سال ٢٠٢٠ برگزار می‌شود، شور و هیجان خیلی بیشتر در میان ورزشكاران و حتی مسئولان وجود داشت، گویا كرونا همه اتفاقات خوب را با خود برده و در ایران شاید بیش از حد باعث بی‌خیالی فدراسیون و حتی برخی ورزشكاران مطرح شده است. اگر نگاهی به وضع فعلی ستاره‌های ورزش كنیم كه سال آینده امیدهای ایران در المپیك توكیو برای كسب مدال هستند، چیزی جز سردرگمی، بلاتكلیفی و بی‌انگیزگی در آنها نمی‌بینیم. این یك اتفاق نگران‌كننده در فاصله حدود ١٠ ماه مانده تا بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان است كه گویا برگزاری آن با وجود شیوع ویروس كرونا در سراسر دنیا قطعی شده و قرار نیست از این پس مسأله‌ای درباره لغو المپیك بررسی شود.
المپیكی‌ها به حال خود رها شدند؟
از میلاد وزیری در تیراندازی با كمان بگیر تا تیم‌های ملی بسكتبال و والیبال و البته ستاره‌های كشتی و وزنه‌برداری، به نظر می‌رسد تنها بلاتكلیفی نقطه مشترك آنهاست. با اینكه بعد از شیوع ویروس كرونا در ایران هم كمیته ملی المپیك، وزارت ورزش و فدراسیون‌ها تصمیم به تعطیلی اردوها گرفتند، اما روند بازگشایی‌ها با تأخیر زیادی صورت گرفت و در همان مدت قرنطینه هم اقدام خاصی برای كنترل وضع المپیكی‌ها صورت نگرفت. ورزش ایران تاكنون ٥١ سهمیه المپیك در رشته‌هایی همچون تیراندازی با كمان، بسكتبال، والیبال، دوومیدانی، بوكس، شمشیربازی، تیراندازی، كاراته، تكواندو، دوچرخه‌سواری و كشتی كسب كرده است و قطعا كنترل این تعداد ورزشكار و حتی آنهایی كه شانس كسب سهمیه المپیك در آینده هستند، چندان سخت نبود. تصور كنید كمیته ملی المپیك می‌توانست در یك محیط قرنطینه برای چند دوره طولانی‌مدت ورزشكاران المپیكی و مربیان آنها را وارد اردو كند. بارها هم این بحث را رسانه‌ها، مربیان و كارشناسان مطرح كردند، اما تنها اقدامی كه كمیته ملی المپیك برای حفظ آمادگی المپیكی‌ها انجام داد، برگزاری كمپ‌های مجازی تمرینی و ارسال برخی اقلام برای ورزش به خانه ورزشكاران بود. به نظر می‌رسد در ٦، ٧ ماه اخیر المپیكی‌ها كاملا به حال خود رها شده‌اند و الان فقط در برخی از رشته‌ها این نفرات به صورت منظم زیر نظر كادر فنی تمرین می‌كنند.
حسن یزدانی و دوستان؛ در انتظار لیگ كشتی
كشتی ازجمله رشته‌هایی بود كه خیلی دیر و با اصرار زیاد فدراسیون مجوز فعالیت گرفت. با این حال فدراسیون ترجیح داده فعلا اردویی برای تیم‌ملی برگزار نكند و برنامه‌ریزی برای برگزاری لیگ را در دستور كار قرار داده است. حسن یزدانی كه از لیگ سال گذشته دیگر در هیچ رقابتی روی تشك نرفته است، قطعا امید اصلی كاروان ورزش ایران در المپیك توكیو برای كسب مدال طلاست، اما آیا كسی می‌داند وضع آمادگی او این روزها چگونه است؟ این نابغه جویباری كه قبل از جام باشگاه‌های جهان در پاییز سال ٩٨ مصدوم شد و پای خود را به تیغ جراحان سپرد، در ماه‌های اخیر مثل دیگر كشتی‌گیران سعی كرده با انجام تمرینات بدنسازی آمادگی بدنی خود را تا حدودی حفظ كند، اما موضوع نگران‌كننده استارت كشتی‌گیران كشورهای رقیب در چند ماه گذشته است. روسیه، آمریكا و دیگر كشورهای صاحب‌نام كشتی مدتی است تمرینات خود را از سر گرفتند. باید دید حسن یزدانی در بازگشت به تشك در لیگ كشتی چه آمادگی از خود نشان می‌دهد. آیا او همان كشتی‌گیر فوق‌العاده قبل از مصدومیت خواهد شد یا اتفاقات ناامیدكننده‌ای در راه است؟
احسان حدادی؛ درگیر خار پاشنه!
ستاره دوومیدانی ایران كه تك‌مدال این رشته را در تاریخ المپیك هم بر گردن آویخته، این روزها به جای برگزاری تمرینات سفت و سخت برای المپیك، بیشتر به فكر عمل خار پاشنه است! با اینكه ابتدا اعلام شد قهرمان پرتاب دیسك ایران قرار است برای انجام این عمل به آلمان برود، اما با جوی كه علیه او ایجاد شد و مخالفتی كه كمیته ملی المپیك داشت، احسان در ایران ماند. این روزها حدادی بدون مربی و با همان خار پاشنه به كار خود ادامه می‌دهد و خیلی هم خبری از برنامه‌ریزی برای موفقیت او نیست. این درحالی است كه كمیته المپیك همواره حدادی را در فهرست ورزشكاران دارای شانس برای رفتن روی سكوی المپیك دانسته، اما اوضاع این روزهای احسان خیلی نشانی از یك قهرمان المپیك ندارد.
وزنه‌برداری؛ خبری از ستاره‌ها نیست
یكی دیگر از رشته‌های مدال‌آور ایران در تاریخ المپیك وزنه‌برداری بوده كه در توكیو هم با وجود یكی مثل سهراب مرادی یا كیانوش رستمی جزو شانس‌های مسلم كسب مدال طلاست. این دو قهرمان طلایی المپیك ریو كه حالا هم‌وزن شده‌اند و فقط یكی از آنها می‌تواند به توكیو سفر كند، در سكوت خبری به كار خود ادامه می‌دهند. البته فدراسیون وزنه‌برداری گویا علاقه‌ای به برگزاری اردو ندارد و به شكل عجیبی وزنه‌برداران را رها كرده. همین موضوع باعث شده تا حاشیه‌هایی برای یكی از پدیده‌های این رشته هم به وجود بیاید. علی داوودی كه شانس اصلی رفتن به المپیك در دسته فوق سنگین است، این روزها به خاطر برخی مسائل مطرح‌شده در فضای رسانه‌ای و مجازی ناراحت است؛ اگرچه كسی وضع ركوردی او را به درستی نمی‌داند.
بسكتبال و والیبال در بلاتكلیفی محض
دو تیم المپیكی ایران ماه‌هاست كه بدون سرمربی هستند و برنامه‌ای برای برپایی اردو یا مسابقه تداركاتی هم نداشتند. با اینكه قرار بود بسكتبالیست‌ها با سرمربیگری مهران شاهین‌طبع و والیبالیست‌ها با سرمربیگری ایگور كولاكوویچ در المپیك توكیو ٢٠٢٠ حاضر شوند، با تعویق یك‌ساله این مسابقات فدراسیون‌های مربوط تصمیم به تغییرات گرفتند. در والیبال كه پروسه انتخاب سرمربی به شكل عجیبی طولانی شده و این روزها داورزنی و همكارانش مشغول رایزنی و مذاكره با مربیان خارجی مدنظر خود هستند. در بسكتبال هم گویا رئیس فدراسیون تمایلی به ادامه همكاری با شاهین‌طبع ندارد و می‌خواهد یكی دیگر از مربیان ایرانی را جانشین او كند. این دو تیم هنوز هیچ برنامه‌ای برای آماده‌سازی خود جهت حضور در المپیك نداشتند و حتی برخی از ستاره‌هایشان وضع بلاتكلیفی دارند.
تیراندازی و تكواندو؛ منظم‌ترین‌ها در راه المپیك
بعد از شیوع ویروس كرونا تیراندازی اولین رشته‌ای بود كه اردوهای خود را استارت زد. این تیم با سرمربیگری الهام هاشمی چند مرحله اردو را پشت‌سر گذاشته و خیلی منظم با حضور ٦ ورزشكار المپیكی خود تمریناتش را پیگیری می‌كند. به نظر می‌رسد با این برنامه می‌توان به موفقیت تیراندازان در توكیو امیدوار بود. از سوی دیگر، تكواندو هم كه در بخش مردان دو سهمیه كسب كرده و در بخش زنان به دنبال كسب سهمیه است، بعد از مدت‌ها پیگیری برای استارت اردوها، این روزها اردوی تیم‌ملی را به صورت قرنطینه برپا كرده است. با اینكه تكواندوكاران هنوز اطلاع دقیقی از تاریخ رویدادهای پیش‌رو ندارند، اما فدراسیون تصمیم گرفته نفرات المپیكی را زیرنظر داشته باشد و آنها را وارد اردو كرده تا آمادگی‌شان به حالت سابق بازگردد.
المپیكی‌ها كه نباید فراموش شوند
حسن تفتیان كه در دوی صد متر سهمیه المپیك را كسب كرده، یكی از ورزشكاران فراموش‌شده‌ای است كه صدای اعتراضش هم بلند شده. او بعد از چندبار بی‌توجهی به درخواست‌هایش، این روزها با هزینه شخصی اردویش را در فرانسه برپا كرده تا آمادگی‌اش در راه المپیك حفظ شود. مشخص نیست چرا فدراسیون دوومیدانی به ورزشكار المپیكی خود تا این حد بی‌توجه شده كه او خودسر به یك اردوی خارجی رفته است. به این فهرست می‌توانیم ملی‌پوشان المپیكی كاراته، شمشیربازی و بوكس را هم اضافه كنیم كه در ماه‌های اخیر نه اردویی برگزار كردند و نه خبری از برنامه‌ریزی برای آینده‌شان بوده است. به نظر می‌رسد در فاصله ١٠ماه مانده به المپیك وزارت ورزش، كمیته ملی المپیك و فدراسیون‌ها برای رسیدگی به وضع ورزشكاران المپیكی برنامه‌ریزی بهتری را صورت دهند. شاید این روزها موضوع مهم‌تر از رسیدگی به ورزشكاران دارای سهمیه، آماده‌كردن ورزشكارانی است كه هدف‌شان كسب سهمیه در رویدادهای پیش‌روست. مثلا وزنه‌برداران هنوز سهمیه‌های خود را قطعی نكرده یا كاراته همچنان شانس افزایش سهمیه دارد.
