ایده ای از یك نوجوان به نام رژه جان وینگ
ماجرای شكل گیری سنت رژه ورزشكاران در افتتاحیه به 110 سال پیش بر می گردد
به گزارش رادیو ورزش یكی از سنت های مراسم افتتاحیه بازی های المپیك رژه ورزشكاران است و در هر دوره شاهد این هستیم كه ورزشكاران هر كشور در لباس‌های متحد الشكل پشت پرچمدار خود رژه می روند اما داستان شكل گیری سنت رژه ورزشكاران به حدود 110 سال پیش برمی‌گردد كه آخرین بار هم در المپیك 2016 برگزار شد.
در بازی‌های المپیك 1896، 1900 و 1904 رژه ورزشكاران وجود نداشت چون بازی ها افتتاحیه نداشتند اما دركتاب های تاریخی اشاره شده كه در بازی های 1908 لندن، ورزشكاران پشت پرچمدار خود حركت كردند.
البته كارل لینارتز تاریخ دان مشهور المپیك عنوان می‌كند این اتفاق دو سال زودتر از بازی ها رخ داد و در یك رویداد چند رشته‌ای كه برای گرامیداشت المپیك نوین برگزار شد، ورزشكاران رژه رفتند. در 22 آوریل 1906 (1اردیبهشت 1285) ورزشكاران در صف های چهار نفره پشت پرچمدار خود حركت كردند و یونان به عنوان میزبان آخرین رژه را رفت و از آن زمان تاكنون این سنت ادامه دارد.
* اولین رژه رسمی ورزشكاران در افتتاحیه المپیك
اولین رژه واقعی ورزشكاران در 13 جولای 1908 (22 تیر 1287)در مراسم افتتاحیه بازی های المپیك لندن در استادیوم وایت سیتی بود. در این رژه فقط ورزشكاران بودند كه در دسته های چهار نفره با لباس ورزشی كه هر كشور در نظر گرفته بود، پشت سر فردی كه حامل اسم آن كشور بود و سپس فرد پرچمدار حركت می‌كردند. آنها باید فاصله خود با پرچمدار را به اندازه هشت گام حفظ می كردند.
ورزشكاران سپس مقابل مكان مخصوصی كه برای پادشاه انگلیس بود قرار گرفتند و سپس پادشاه نیز گفت: من بازی های المپیك لندن را آغاز می كنم.
از چهارمین دوره بازی های المپیك، رژه ورزشكاران به بخش جدایی ناپذیر مراسم افتتاحیه بازی تبدیل شد و رژه ورزشكاران هر كشور نیز بر اساس حروف الفبای انگلیسی است.
اولین زن پرچمدار هم مولی فیلیپس از بریتانیا است كه البته او در بازی های المپیك زمستانی1932 پرچمدار شد.
*وقتی رژه ورزشكاران عامل اتحاد شد
رژه ورزشكاران حتی باعث شده لحظات به یاد ماندنی از اتحاد را به وجود بیاورد. مانند دو آلمان شرقی و غربی كه از بازی های 1956 تا 1964 با یك پرچم رژه رفتند. ورزشكاران دو كره نیز در بازی های 2000 سیدنی، 2004 آتن و بازی های زمستانی پیونگ چانگ 2018 با هم و با یك پرچم رژه رفتند.
رژه ورزشكاران نشان دهنده تغییر جهان و رشد جنبش المپیك نیز است، زیرا تعداد كشور ها حاضر در افتتاحیه المپیك از 18 كشور در المپیك 1908 به 205 كشور در المپیك 2016 افزایش یافته است.در مراسم رژه همه كشور ها با هم برابر هستند و هیچ كدام امتیاز ویژه ای دریافت نمی كنند.
معمولا ورزشكاران پشت پرچمدار خود وارد استادیوم افتتاحیه بازی‌ها می‌شونداما برخی اوقات استثناهایی وجود دارد مانند المپیك ریو كه ورزشكاران پناهنده پشت پرچم المپیك وارد استادیوم شدند.
* رژه در مراسم اختتامیه ایده یك نوجوان 17 ساله بود
بازی های 1956 ملبورن در یك شرایط سیاسی پر تنش در سطح جهان برگزار شد و چند روز مانده به اختتامیه بازی ها یك نوجوان 17 ساله به نام جان وینگ كه نژاد چینی داشت در نامه به رییس كمیته برگزاری بازی ها عنوان كرد: پیشنهاد شده رژه ورزشكاران در مراسم اختتامیه انجام شود اما شما قبول نكردید اما من معتقدم این كار باید انجام شود. چون این نشان می دهد فقط یك ملت وجود دارد و همه جنگ، سیاست و نژاد را فراموش می‌كنند. همه ورزشكاران باید كنار هم باشند و بیش از دو هم تیمی نباید در كنار یكدیگر قرار بگیرند.
این ایده مورد قبول رییس كمیته برگزاری بازی ها قرار گرفت و دیگر اعضا هم تایید كردند. در 8 دسامبر 1956 (17 آذر 1335) بیش از 500 ورزشكار در یك صف با شادی رژه رفتند و تماشاگران هم به شدت آنها را تشویق كردند. در این رژه نظم خاصی نبود و همه ورزشكاران با هم بودند و به این ترتیب یك سنت دیگر در المپیك شكل گرفت.
نوجوان 17 ساله بعدا توسط یك روزنامه نگار استرالیای شناسایی شد و در سال 1992 هم به لوزان دعوت شد.
در المپیك سیدنی نیز یك خیابان در پارك المپیك به نام رژه جان وینگ نام گذاری شد و به این شكل یك دانش آموز چهره جنبش المپیك را برای همیشه تغییر داد.
