با همراهی و همكاری نابغه كشتی ایران و جهان عبدالله موحد خانه كشتی شماره یك كشور به نام پهلوان شهید ابراهیم هادی مزین شد.
به گزارش رادیو ورزش و به نقل از روابط عمومی فدراسیون كشتی، در راستای تغییر نام جام یادگار امام (ره) به جام بین المللی عبدالله موحد، آئین نامگذاری خانه كشتی شماره یك كشور به نام كشتی گیر شهید ابراهیم هادی، روز دوشنبه 5 اسفندماه و مقارن با شب میلاد امام محمدباقر(ع) برگزار میشود.
لازم به یادآوری است، طی دیدار رییس فدراسیون كشتی با حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی فرزند مرحوم سید احمد خمینی و ارائه توضیحاتی در مورد نامگذاری رقابتهای بینالمللی كشتی كشورها به نام قهرمانان كشتی آن كشور از جمله جامهای یاریگین و پادوبنی در روسیه، یاشاردوغو در تركیه و دانكلوف و نیكولاپتروف در بلغارستان و چندین جام دیگر، با موافقت ایشان، فدراسیون كشتی تصمیم گرفت جام یادگار امام (ره) به نام جام بین المللی عبدالله موحد دارنده مدال طلای المپیك و 5 مدال طلای جهان برگزار شود. در این راستا همچنین با معاضدت و موافقت نابغه كشتی ایران و جهان - استاد عبدالله موحد - خانه كشتی شماره یك كشور نیز به نام كشتی گیر شهید ابراهیم هادی مزین خواهد شد
پهلوان بسیجی ابراهیم هادی از بنیانگذاران گروه چریكی شهید اندرزگو در جبهه گیلانغرب و ستاره ورزش كشتی كشورمان است؛ او در اول اردیبهشت سال 1336 در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان به دنیا آمد؛ ابراهیم چهارمین فرزند خانواده بود؛ او در نوجوانی طعم تلخ یتیمی را چشید، از آنجا بود كه همچون مردان بزرگ زندگی را پیش برد. شهید هادی دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت و دبیرستان را نیز در مدارس ابوریحان و كریمخان گذراند.
او در سال 55 توانست به دریافت دیپلم ادبی نائل شود. از همان سالهای پایانی دبیرستان، مطالعات غیر درسی را نیز شروع كرد؛ حضور در هیئت جوانان وحدت اسلامی و همراهی و شاگردی استادی نظیر مرحوم علامه «محمدتقی جعفری» بسیار در رشد شخصیتی ابراهیم مؤثر بود. این شهید جاویدالاثر، در دوران پیروزی انقلاب شجاعتهای بسیار از خود نشان داد؛ همزمان با تحصیل علم به كار در بازار تهران مشغول بود و پس از انقلاب در سازمان تربیت بدنی مشغول به كار شد.
او با شروع جنگ تحمیلی به جبهه های دفاع از كیان ایران اسلامی شتافت. یكی از كارهای ابراهیم انتقال مجروحان و شهدا از منطقه به عقب جبهه بود. گاهی اوقات پیكرهای مطهر شهدا در ارتفاعات بازیدراز بر شانههای ابراهیم مینشست تا به دست خانوادههایشان برسد. و سرانجام ابراهیم، در والفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچههای گردان كمیل و حنظله در كانالهای فكه مقاومت كرد اما تسلیم نشد و در 22 بهمن سال 61 بعد از فرستادن بچههای باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر كسی او را ندید.
دربخشی از وصیت نامه این پهلوان شهید آمده است: ... خدایا هر چند از شكستگیهای متعدد استخوانهایم رنج میبرم، ولی اهمیتی نمیدادم؛ به خاطر اینكه من در این مدت چه نشانههایی از لطف و رحمت تو نسبت به آنهایی كه خالصانه و در این راه گام نهادهاند، دیدهام. خدایا، ای معبودم و معشوقم و همه كس و كارم، نمیدانم در برابر عظمت تو چگونه ستایش كنم ولی همین قدر میدانم كه هر كس تو را شناخت، عاشقت شد و هر كس عاشقت شد، دست از همه چیز شسته و به سوی تو میشتابد و این را به خوبی در خود احساس كردم و میكنم... و به عنوان یك فردی از آحاد ملت مسلمان به تمامی ملت خصوصاً مسئولین امر تذكر میدهم كه همیشه در جهت اسلام و قرآن بوده باشید و هیچ مسئله و روشی شما را از هدف و جهتی كه دارید، منحرف ننماید. دیگر این كه سعی كنید در كارهایتان نیت خود را خالص نموده و اعمالتان را از هر شرك و ریا، حسادت و بغض پاك نمایید تا هم اجر خود را ببرید و هم بتوانید مسئولیت خود را آنچنان كه خداوند، اسلام و امام میخواهند، انجام داده باشید این را هرگز فراموش نكنید تا خود را نسازیم و تغییر ندهیم، جامعه ساخته نمیشود