شهادت غریبانه ی امام موسی كاظم (ع)تسلیت باد

موسی بن جعفر(ع) (127 یا 128-183ق) معروف به امام موسی كاظم (ع) و ملقب به كاظم و باب الحوائج هفتمین امام شیعیان دوازده امامی است. وی در سال 128ق، همزمان با انتقال قدرت از امویان به عباسیان متولد شد و در سال 148ق پس از شهادت پدرش، امام صادق(ع)، به امامت رسید. دوران 35 ساله امامت او با خلافت منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود. او چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال 183ق در زندان سندی بن شاهك به شهادت رسید. با شهادت او، امامت به فرزندش علی بن موسی(ع) منتقل شد.

دوره امامت امام كاظم(ع) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و او در برابر حكومت وقت، تقیه می‌كرد و شیعیان را نیز به این كار سفارش ‌می‌نمود؛ از این رو موضع‌گیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیام‌های علوی نظیر قیام شهید فخ گزارش نشده است. با وجود این، وی در مناظره و گفتگو با خلفای عباسی و دیگران تلاش می‌كرد از خلافت عباسیان مشروعیت‌زدایی كند.

مناظرات و گفتگوهایی از موسی بن جعفر با برخی عالمان یهودی و مسیحی در منابع تاریخی و حدیثی نقل شده كه در پاسخ به پرسش‌های آنان بوده است. در كتاب مسند الامام الكاظم بیش از سه هزار حدیث از وی گردآوری شده كه شماری از آنها را برخی از اصحاب اجماع روایت كرده‌اند.

امام كاظم(ع) برای ارتباط با شیعیان، سازمان وكالت را گسترش داد و در مناطق مختلف، افرادی را به عنوان وكیل تعیین كرد. از سوی دیگر، حیات امام كاظم همزمان با بروز انشعاباتی در شیعه بود و فرقه‌های اسماعیلیه، فطحیه و ناووسیه با آغاز امامت او و فرقه واقفیه پس از شهادت او شكل گرفت.

منابع شیعه و سنی، علم، عبادت، بردباری و بخشندگی وی را ستوده‌ و او را كاظم و عبد صالح لقب داده‌اند. بزرگان اهل‌ سنت به امام هفتم شیعیان به عنوان یك عالم دینی احترام می‌گذاشته و همچون شیعیان به زیارت قبر او می‌رفته‌اند. آرامگاه امام كاظم(ع) و آرامگاه نوه‌اش امام جواد(ع) در منطقه كاظمین در شمال بغداد، به حرم كاظمین شهرت دارد و زیارتگاه مسلمانان به‌ویژه شیعیان است .
شهادت غریبانه ی امام موسی كاظم (ع)تسلیت باد.