حسرت 20 ساله فوتبال ایران برای كسب توپ طلا؛ هر روز دورتر از دیروز!

به گزارش رادیو ورزش؛ شهر سئول كره‌جنوبی ظهر دیروز میزبان مراسم انتخاب بهترین‌های سال آسیا بود. جایی كه از بازیكنان و مربیان برتر سال 2024 رونمایی شد. برنده توپ طلای آسیا در حالی تنها ساعاتی پس از توپ طلای جهان اعلام شد كه مانند تمام 2 دهه گذشته یك بازیكن ایرانی نتوانست توپ طلا را به خانه ببرد. آخرین بار سال 2004 بود كه نام یك بازیكن ایرانی روی توپ طلا حك شد و او در آن روز در كوالالامپور روی سن رفت و با توپ طلای بهترین بازیكن سال آسیا عكس یادگاری گرفت. از آن روز 20 سال می‌گذرد و آخرین قاب ایران با توپ طلای بهترین بازیكن فوتبال سال آسیا یك رویه خاك ضخیم گرفته است!

8 سال 4 توپ طلا، 20 سال صفر توپ طلا

امسال اكرم عفیف از قطر توانست مرد سال 2024 فوتبال آسیا شود، توپ طلایی كه حاصل درخشش او با قطر در جام ملت‌های 2023 بود. سال گذشته آنها توانستند جام را در عین ناباوری برای دومین دو متوالی این بار در دوحه بالای سر ببرند. این دومین توپ طلای عفیف بود و او در سال 2019 نیز توانسته بود برنده توپ طلا شود. در آن دوره هم درخشش در تركیب قطر در جام ملت‌های 2019 امارات و بردن جام قهرمانی، سبب شد او به عنوان برنده توپ سال آسیا، نامش اعلام شود.

حسرت 20 ساله فوتبال ایران برای كسب توپ طلا؛ هر روز دورتر از دیروز!

در حالی یك ستاره قطری كه توانست امسال توپ طلا را به خانه ببرد كه جای بازیكنان كشورمان در لیست برندگان امسال مانند تمام 20 سال گذشته خالی بود. مهدی طارمی تنها نماینده ایران در لیست 34 نفره نهایی در رده هفتم قرار گرفت و دستش برای چندمین سال متوالی از رسیدن به توپ طلا كوتاه ماند. این در حالی است كه در سال 1996 تا سال 2004 و در فاصله 8 سال، 4 بازیكن ایرانی توانستند برنده توپ طلا شوند.

سیستم مدیریتی معیوب خروجی توپ طلا ندارد

اما چه شده است كه فوتبال ایران با وجود حضور در رنكینیگ دوم آسیا، 20 سال است كه نتوانسته برنده توپ طلا شود. البته عدم موفقیت در كسب توپ طلا را باید در راستای ناكامی دنباله‌دار تیم ملی در جام ملت‌های آسیا و همچنین باشگاه‌های ایرانی در آسیا دید، عملكردی كه نشان می‌دهد كه حضور در رنك اول یا دوم آسیا در سال‌های اخیر تنها یك عنوان روی كاغذ است كه در واقعیت محلی از اعراب ندارد.

جایزه بهترین فدراسیون سال آسیا هم كه در دوره‌های گذشته به ایران رسید، را باید بیشتر یك عنوان تعارفی به حساب آورد كه برای خالی نبودن عریضه به كشورمان رسیده است، به خصوص كه كارنامه فوتبال باشگاهی و ملی ایران در آسیا به خوبی گویای همه چیز است.

ناكامی 20 ساله فوتبال ایران در رسیدن به توپ طلا را البته نباید هم به گردن شكل جدید انتخاب بازیكن سال آسیا انداخت كه در دو قالب بهترین بازیكن شاغل در آسیا و بهترین لژیونر آسیا برگزار می‌شود. به خصوص كه در حوزه لژیونرها هم كه بهترین بازیكنان كشورمان توپ می‌زنند در 12 سال گذشته هیچ كدام از آنها نتوانسته‌اند توپ طلا را به خودش اختصاص دهند.

ناكامی در كسب توپ طلا بازتاب دهنده سیستم حاكم بر فوتبال ایران است، سیستمی كه دیگر توانایی ساختن بازیكنی كه بتواند در آسیا حرف اول را بزند و در زمین مسابقه همه نگاه‌ها را مبهوت خودش كند، ندارد، سیستمی معیوب كه با وجود پول و امكاناتی كه در دو دهه گذشته نسبت به گذشته بیشتر هم شده است، نتوانسته خروجی شگفت‌انگیزی داشته باشد.

حسرت 20 ساله فوتبال ایران برای كسب توپ طلا؛ هر روز دورتر از دیروز!

نمی‌توان انكار كرد كه هم تیم ملی و هم در باشگاه‌ها از نظر امكاناتی و مالی نسبت به دهه دهه 70 و اوایل دهه 80، از سطح بسیار بالاتری برخوردار هستند. به همین خاطر نمی‌توان پول و امكانات را به عنوان توجیه در عدم موفقیت در سطح جوایز انفرادی و تیمی در سطح آسیا بیان كرد.

از سوی دیگر تفاوت بودجه‌ای و پول‌هایی كه در كشورهای عربی و شرق آسیا در فوتبال خرج می‌شود، مربوط به 2 دهه گذشته تنها نیست كه سبب شود فوتبال این كشورها در آسیا میدان‌دار باشد. دهه 70 و دهه 80 و در سال‌هایی بازیكنان كشورمان توانستند در 8 سال، 4 توپ طلا كسب كنند، هم این كشورها بودجه كلانی را در فوتبال هزینه می‌كردند.

در چنین شرایطی حسرت 20 ساله فوتبال ایران در كسب توپ طلا در كنار حسرت 48 ساله در قهرمانی تیم ملی در جام ملت‎‌های آسیا و حسرت 32 ساله باشگاه‌های ایرانی در كسب جام، روندی است كه تدوام آن را باید در سیستم معیوب مدیریتی حاكم بر فوتبال ایران جست و جو كرد. سیستمی كه به جای یك مدیریت آینده‌نگر، متخصص و مدیر، گرفتار مدیریت لحظه‌ای، باری به هر جهت، خالی از تخصص و البته بی‌چشم‌انداز است كه با حكمرانی بر فضای فوتبال، سبب شده تا فوتبال ایران با چرخه تكرار ناكامی روبرو باشد. سیستمی كه به جای كشف استعدادهایی آینده با یك سیستم محكم و علمی، با استفاده از روش‌های دیمی كه پیوستگی ندارد.

در این سیستم موفقیت‌های گاه‌ وبیگاه را باید یك جرقه دانست، موفقیت‌هایی كه ریشه آن را نه در سیستم مدیریت، بلكه باید به پای استعدادی نوشت كه قربانی چرخه معیوب نشده و توانسته در این سیستم بالا بیاید. البته چنین موفقیت‌هایی انگشت‌شمارند و زیر سایه بزرگ شكست‌ها و نرسیدن‌ها قرار می‌گیرند.

فوتبال ایران برای موفقیت همه جانبه در آسیا چه در كسب عناوین تیمی مانند جام ملت‌های و لیگ نخبگان و چه عناوین انفرادی مانند توپ طلای آسیا، قبل از بودجه و امكانات بیشتر به تغییر و خانه‌تكانی در سیستم مدیریتی احتیاج دارد.

آن روز مانند مراسم امسال، فوتبال ایران دور از جمع برترین‌ها نخواهد بود و حسرت رسیدن یك بازیكن ایرانی مانند امروز دیگر بیش از 20 سال طول نخواهد كشید. این همان راهی كه دنیا تجربه كرده است، راهی كه انگار در كشورمان اصرار بر حركت در مسیر عكس آن وجود دارد!
انتهای پیام/